تاثیر تمرین هوازی بر فشارخون، هموگلوبین گلیکوزیله و سختی شریانی در زنان یائسه دیابتی نوع2

زمینه و هدف: دیابت و عوارض ناشی از آن یکی از دلایل عمده امراض و کاهش کیفیت زندگی است؛ یکی از مشکلات شایع درپی دیابت سختی شریان‌ها می‌باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تعیین تاثیر تمرین هوازی بر فشارخون، هموگلوبین گلیکوزیله و سختی‌شریانی در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع2 بود. روش‌بررسی: جامعه آماری تحقیق حاضر زنان یائسه دیابتی نوع2 مراجعه‌کننده به انجمن دیابت شهر شاهرود بودند که 22 نفر به ‌صورت تصادفی به دو گروه: 1)تمرین(11 نفر) با میانگین سنی (6.2±51 سال) و توده بدن (5 ± 32.4kg/m2)  و 2کنترل(11 نفر) با میانگین‌ سنی (5.6±52.3 سال) و توده بدن (3.9 ± 29.4kg/m2)  تقسیم شدند. تمرینات شامل 3 جلسه در هفته به مدت 8 هفته و هر جلسه 45 الی 60  دقیقه تمرین هوازی دویدن بر روی تردمیل  با شدت 7555 درصد ضربان قلب بیشینه به‌صورت پیشرونده بود. نمونه خون شرکت‌کنندگان 48 ساعت قبل و پس از  دوره تمرین در حالت ناشتا جهت اندازه‌گیری هموگلوبین گلیکوزیله گرفته شد. همچنین آزمون سختی‌شریان‌ها و فشار‌خون با استفاده از سیستم vaseravs2000 انجام شد. یافته ها: آزمون تی‌وابسته نشان‌داد، سطح فشارخون سیتولیک(0.004=p)، هموگلوبین گلیکوزیله(0.004=p) و شاخص cavi (0.002=p) در گروه تمرین بعد از مداخله کاهش‌معناداری داشت. همچنین تحلیل کوواریانس(مقایسه بین‌گروهی) هم تفاوت معناداری را در شاخص cavi  بین دو گروه نشان‌داد(0.015=p). نتیجه‌ گیری: بطور‌کلی به‌نظر می‌رسد تمرینات هوازی بتوانند با اثرگذاری بر عوامل موثر بر کمپلیانس عروقی و نیز فاکتورهای مرتبط با گلیکوزیلاسیون باعث کاهش فشارخون و سختی‌عروقی شود و از این رو می‌توانند به عنوان یک راهکار مناسب در این‌شرایط استفاده شود.