تحلیل نقش خاستگاه صنعت در طراحی و انتخاب ساختار اتحادهای استراتژیک

هدف: طراحی ساختار برای اتحادهای استراتژیک، بدون توجه به اقتضائات خاص خاستگاه صنعتی که اتحاد در آن شکل می‌گیرد، اقدامی پُرریسک است. پژوهش حاضر با طبقه‌بندی صنایع برحسب تفاوت آنها از حیث فرایند و دستاورد، به کلیدی‌ترین عامل برای انتخاب و طراحی ساختار در هر طبقه از صنایع اشاره می‌کند. روش: این پژوهش کیفی از استراتژی نظریه‌پردازی بر مبنای موردکاوی‌های چندگانه یا رویکرد معنابخشی تفسیری برای بررسی شش نمونه مستقل از اتحادهای استراتژیک میان شرکای ایرانی و خارجی بهره گرفته است. یافته‌ها: برحسب یافته‌های حاصل از تحلیل موردکاوی‌ها، هرگاه اتحاد در صنعتی شکل گیرد که از حیث فرایند، مدیریت‌پذیر و از حیث دستاورد، تفسیرپذیر باشد، مولفه حفاظت حقوقی در انتخاب و طراحی ساختار اتحاد، بیشترین تاثیر را خواهد داشت. در شرایط مدیریت‌ناپذیری فرایند و تفسیرناپذیری دستاوردها، مولفه اعتماد، به اصلی‌ترین عامل در طراحی ساختار تبدیل می‌شود. همچنین، مولفه سازوکارهای رسمی کنترل در حالت بینابینی مدیریت‌پذیری فرایند و تفسیرناپذیری دستاورد و مولفه هنجارهای اجتماعی در حالت مدیریت‌ناپذیری فرایند و تفسیرپذیری دستاورد به اولویت‌های اصلی در طراحی ساختار مبدل می‌شوند. نتیجه‌گیری: خاستگاه‌های صنعتی متفاوت، بر ساختار و سازمان‌دهی بنگاه‌های تجاری، الزام‌ها و اقتضائات خاصی را حاکم می‌کنند. برای طراحی ساختار اثربخش و کارآمد، لازم است پس از شناسایی این اقتضائات، از آنها در جایگاه اولویت‌های موثر بر طراحی ساختار استفاده کرد. الگوی این پژوهش، مبنایی برای طبقه‌بندی صنایع است و اصلی‌ترین اولویت در طراحی ساختار اتحاد را مشخص می‌کند.

Analysis of the Industrial Context in Developing and Choosing the Structure of the Strategic Alliances

Objective: Most of the failed strategic alliances have suffered from inefficient structures. Developing and choosing a structure for an alliance cannot be effective, unless the alliance’s managers consider the contextual parameters. Among different contextual parameters, the industrial context is very important because each industry has its own level of process manageability and outcome interpretability; and these attributes are varied within the range of industries. Thus, this paper aimed to investigate the effect of industrial context on structure of alliances, and also, to identify the first priority for developing and choosing a structure for strategic alliances.   Methodology: The present research is conducted through multiple case study strategies, based on an interpretive paradigm. Applying the interpretive paradigm is necessary for such a research to reach a comprehensive understanding of the phenomenon. So, the researchers conducted 6 independent case studies on strategic alliances between Iranian companies and the international partners in different sectors such as oil and gas, telecommunication, onlineservices, food and beverage, auto parts, as well as pharmaceuticals.   Findings: Due to the research framework, industries can be classified into four groups by theirs process manageability and outcome interpretability. Alliances were not formed in isolation, and their industrial context would affect their structure and organization. The data from withincase analysis as well as crosscase analysis showed that each type of industrial context may result in a different set of variables which affect the organizational design of an alliance. The findings of the present research suggested that legal safeguards is the first priority for alliances which are formed in high manageability/high interpretability industrial context and trust would have the same role in alliances with low manageability/low interpretability context. Moreover, the formal control mechanisms in low manageability/high interpretability, and the social norms in high manageability/low interpretability are the dominant factors to develop and choose a structure for alliances.   Conclusion: The context is missing parameters in researches on the structure of strategic alliances. It is impossible to design a prosperous alliance without considering the context in which the alliances are formed. This research aims to clarify this issue by focusing on industrial context and to provide a better understanding of how to design a better alliance. Furthermore, it can be inferred that the structure of strategic alliances is decided by simply choosing between binary options of contractualbased and equitybased forms. The specific industrial context of each alliance force specific prerequisites and structure of alliances should provide an appropriate response to these requirements.