طراحی و تبیین مدل تدارکات اجتماعی با هدف کاهش فقر در سازمان‌های حمایتی؛ مفهوم‌پردازی، عوامل موثر و پیامدها

هدف: در عصر حاکمیت عمومی نوین، برخی دولت‌ها، ارزش‌های اجتماعی همانند کاهش فقر و بیکاری را در قالب سیاست‌های تدارکات اجتماعی تحقق می‌بخشند و از تدارکات خود به‌عنوان اهرمی مهم برای دستیابی به اهداف مختلف اجتماعی استفاده می‌کنند. بنابراین هدف از این پژوهش، شناسایی و تبیین عوامل موثر بر شکل‌گیری و اجرای تدارکات اجتماعی به‌منظور کاهش فقر در سازمان‌های حمایتی استان فارس است. روش: این پژوهش، پژوهشی کیفی است که از روش نظریه‌پردازی داده‌بنیاد بهره می‌برد. در این راستا، با بیست نفر از اساتید دانشگاه، مدیران و کارشناسان کمیته امداد امام خمینی «ره» و سازمان بهزیستی استان فارس که به‌عنوان نمونه آماری و به شیوه هدفمند انتخاب شده بودند، مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته‌ای انجام شد و متن‌های مصاحبه در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که خط‌مشی اجتماع‌محور به‌منزله پدیده محوری و در تعامل با سایر عوامل موجب شکل‌گیری تدارکات اجتماعی می‌شود. نحوه ارتباط این عوامل در مدل نهایی پژوهش نشان داده شده است. «برنامه‌ریزی اجتماع‌محور»، «توسعه سیاست‌های مشارکت‌آفرین» و «خط‌مشی‌گذاری چندمنظوره» در شکل‌گیری «سیاست‌گذاری تدارکات» تاثیری بسزایی دارند و در نهایت این نگرش، پایه‌ای برای به وجود آمدن پدیده تدارکات اجتماعی می‌شود. نتیجه‌گیری: تدارکات اجتماعی می‌توانند از طریق هم‌افزایی و هم‌آفرینی در جامعه، پیامدها و دستاوردهای ارزشمندی همچون کاهش فقر، توسعه سرمایه‌های اجتماعی، پاسخ‌های نوآورانه به نیاز‌های اجتماعی، ارتقای سلامت اجتماعی، بهینه‌سازی منابع و منافع عمومی و توانمندسازی گروه‌های هدف را در پی داشته باشد.

Designing and Explaining Social Procurement Model to Reduce Poverty in Supporting Organizations: Conceptualization, Effective Factors and Consequences

Objective:Inthe new public governance era, some governments create social values such as reduce poverty and unemployment through social procurement policies and use it as an important lever to achieve various social goals. This study’s purpose was to identify and explain factors influencing the formation and implementation of social procurement to reduce poverty in Fars province support organizations. Methods: This study is qualitative research and uses grounded theory methodology. For gathering analytical data, semistructured interviews were done with 20 persons who were university professors, managers and experts of Imam Khomeini Relief Foundation (IKRF) and state Welfare Organization (SWOI) in Fars Province, as the statistical samples selected through purposive sampling method. The transcribed interviews were then analyzed based on three stages of open, axial, and selective coding. Results: The results revealed that communityoriented policing was the core phenomenon and it had induced the creation of social procurement while interacting with other factors. The relationship between these factors was also presented in the final model. Accordingly, communityoriented planning, partnership policy development, and multipurpose policing can have significant effects on the creation of procurement policy. Ultimately, this point of view is taken into account as a foundation for developing the phenomenon of social procurement. Conclusion: Social procurement through synergies in society can achieve valuable outcomes such as poverty reduction, social capital development, innovative responses to social needs, promoting social health, public resource and benefits optimization and target groups empowerment.