تبیین و آسیب‎شناسی الگوی جاری مدیریت دولتی در ایران

هدف: هدف این تحقیق تصویرکردن فرایند استفاده از رویکرد مدیریت دولتی نوین در کشور و دلایل ناکارآمدی و پیامدهای آن است.روش: در این پژوهش از راهبرد نظریه‎پردازی داده‎بنیاد و از طرح نظام‎مند استراوس و کوربین اسفاده شده است. برای جمع‎آوری داده‎ها، علاوه‎بر مصاحبه‎های نیمه‎ساختاریافته با خبرگان و متخصصان مدیریت، از منابع دست دوم مانند متن‎ها و مصاحبه‎های آرشیوی بهره برده شده است. در این پژوهش از روش نمونه‎گیری نظری استفاده شده و یافته‎ها در قالب کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شده‎اند.یافته‎ها: نتایج تحقیق نشان می‎دهد همگرایی و تقلید خط‎مشی‎های تحول اداری از دلایل عمده به‎کارگیری رویکرد مدیریت دولتی نوین در کشور به‎شمار می‎روند. انتخاب رویکرد مدیریت دولتی نوین در کشور با وجود شرایط عمومی و اختصاصی حاکم بر نظام مدیریتی، به ناکارآمدی بیشتر و افزایش پیامدهای منفی این رویکرد و تشدید چالش‎های اداری (سازمانی)، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی منجر شده است.نتیجه‎گیری: در جمع‎بندی کلی می‎توان گفت که مولفه‎های حکمرانی خوب، در واقع تجلی وجود ظرفیت‎های حاکمیتی و غیرحاکمیتی لازم برای اجرای رویکرد مدیریت‎گرایی است. بدون ایجاد چنین ظرفیت‎هایی، به‎کارگیری الگوی مدیریت دولتی نوین در بخش دولتی، به یقین با تبعات منفی بسیار بیشتری همراه خواهد بود.

Explanation and Pathology of the Current Pattern of Public Administration in Iran

Objective:The purpose of this study is to illustrate the process of applying the “new public management” approach in the country, the reasons for its inefficiencies, as well as its consequences.Methods: In this research, “grounded theory” and the systematic design proposed by Strauss and Corbin were used. For collecting data, in addition to semistructured interviews with experts and management specialists, secondary resources such as texts and archived interviews were used. In this research, purposive and theoretical sampling methods were used and the data were analyzed in the form of open, axial and selective coding.Results: The results of the research showed that convergence and mimicry of administrative transformation policies are among the main reasons to implement the “new public management” approach in the country. The choice of the “new public management” approach in the country considering the general and specific conditions governing the management system, has led to more inefficiency and increased negative outcomes of this approach. In addition, administrative, organizational, economic, social and political challenges have increased respectively.Conclusion: In a general conclusion, it can be said that the components of good governance are, in fact, the manifestation of the existence of the governance and nongovernance capacities needed to implement a managerialism approach in a country. Without developing such capacities, the use of the new public management model in the public sector would surely end in far more negative consequences.