بررسی اپیدمیولوژیک شکاف جمجمه و صورت و موارد درمان نشده در جمعیت زیر 18 سال استان زنجان

زمینه و هدف: ناهنجاری های شکاف مادرزادی جمجمه و صورت به صورت تغییراتی در ساختار، عملکرد و متابولیسم در هنگام تولد ظهور می کند. هدف از این پژوهش شناسایی دفورمیتی های صورت و جمجمه و میزان ترمیم، عوارض و بررسی همه گیری آن در افراد زیر 18 سال در استان زنجان بود.روش بررسی: در این طرح تمام افراد زیر 18 سال استان زنجان مورد بررسی قرار گرفتند. پس از آن تمامی افراد دارای شکاف های صورت به درمانگاه جراحی پلاستیک بیمارستان آیت اله موسوی ارجاع داده شدند.یافته ها: در مجموع افراد بررسی شده در این مطالعه 87356 نفر و کل افراد با ناهنجاری های صورت شامل 152 نفر و معادل 7/1 نفر به ازایهر هزار نفر بوده است. 2/86 درصد موارد (131 نفر) جهت معالجه مراجعه کرده بودند و 8/13درصد موارد (21 نفر) مراجعه نکرده بودندو 2/32 درصد موارد (49 نفر) نیز جراحی نشده اند. میزان رضایت از عمل جراحی درکل بیماران 36 درصد و عوارض 9/36 درصد بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ارجاع این بیماران از طریق نظام بهداشتی به مراکز آموزشی درمانی رضایت بخش نبوده است و در افرادیکه مراجعه کرده بودند، تعداد قابل توجهی هیچ عمل جراحی انجام نداده و در آنهایی که جراحی کرده بودند رضایت از عمل جراحی بالا نبوده است. مبتلایان به شکاف کرانیوفاشیال با مشکلات طولانی مدتی درگیر هستند و لازم است زمینه ی رفع مشکلات این بیماران فراهم شود.

Diagnosis and Management of Congenital Craniofacial Cleft in People Younger than 18 Years in Zanjan Province

Background and Objective: Congenital craniofacial anomalies emerge as changes in structure, function and metabolism at birth. This study aimed to identify congenital malformations of the face and different nonhealed and healed craniofacial fractures and their epidemiology in people younger than 18 years in the province of Zanjan.Materials and Methods: This study was carried out on all urban healthcare centers and school health units in the province of Zanjan in order to evaluate all people younger than 18 years for craniofacial anomalies. In rural centers, trained health workers completed the relevant forms for all the people in their area. Later they referred patients with specific needs to Ayatollah Mousavi hospital for more evaluation. Afterwards, all individuals with facial fractures were referred to the plastic surgery clinic of the above mentioned hospital.Results: 87,356 people were evaluated in this study. 152 children and adolescents (1.7 per thousand people) had an anomaly. 86.2% (131) of the cases referred for treatment while 13.8% did not. Of the referred cases, 49 individuals (32.2%) had not undergone surgery. There was a surgery satisfaction rate of 36% and a surgery dissatisfaction rate of 36.9% in those who had undergone surgery.Conclusion: This study clarified that healthcare referral system has not been working properly. Among the people with facial fractures who have been referred to surgical unit, many have not undergone surgery. In general, there was a surgery satisfaction rate of 36% and a surgery dissatisfaction rate of 36.9% in those who had undergone surgery. Individuals with facial fractures had longterm problems such as trouble in speaking and listening and communicating with others.  Since the adverse effects of surgery can affect their quality of life, overcoming these problems with secondary treatment is required.