بررسی شیوع توکسوپلاسموزیس در بیماران دیالیزی

زمینه و هدف: توکسوپلاسما گوندی به عنوان یکی از مهم ترین انگل های فرصت طلب می تواند در بیماران با نقص ایمنی منجر به عفونت توکسوپلاسموزیس حاد گردد. در بیماران دیالیزی با توجه به شرایط خاص، انگل ممکن است چهره ی بالینی متفاوتی در مقایسه با سایر افراد نشان دهد. با توجه به آسیب پذیری این بیماران و کمبود اطلاعات در این خصوص در استان های زنجان و مازندران، این بررسی در بیماران دیالیزی این مناطق انجام شد. روش بررسی: تعداد 280 بیمار مبتلا به نارسائی کلیه تحت همودیالیز بررسی گردید. ضمن ثبت مشخصات آنان در پرسش نامه، نمونه خون جمع آوری و آنتی بادی های ضد توکسوپلاسما بر روی سرم به روش الایزا ارزیابی گردید.یافته ها: بیماران شامل 156 نفر مرد (7/55 درصد) و 124 نفر زن (3/44 درصد) بودند. igg ضد توکسوپلاسما در 232 نفر (9/82 درصد) از بیماران مثبت بود. نسبت بیماران سرم مثبت در مازندران بیشتر از زنجان بود (05/0>p). بین میزان آلودگی و سایر متغیرها از جمله محل سکونت، مدت زمان دیالیز، سن و جنس ارتباط معنی داری وجود نداشت. همچنین igm ضد توکسوپلاسما در 16 نفر (7/5 درصد) مثبت بود که همگی در جنس مذکر و از بیماران مازندرانی بودند.نتیجه گیری:این مطالعه نشان داد که شیوع سرمی توکسوپلاسما گوندی در بیماران همودیالیزی (دال بر وجود انگل در بدن آنان) در مناطق مورد مطالعه بالا می باشد. با توجه به شرایط خاص بیماران دیالیزی و احتمال بازفعالی انگل توکسوپلاسما و تبدیل از حالت مزمن به عفونت حاد، غربالگری منظم جهت تعیین وضعیت آنتی بادی ضد توکسوپلاسما در این گروه از بیماران توصیه می شود.