افزایش بیان ژن sca1 در رت‌های مبتلا به انفارکتوس میوکارد در اثر تمرین ورزشی تناوبی کم شدت

زمینه و هدف: تمرین ورزشی اثرات مفیدی روی عضله ی قلبی دارد و می تواند به تشکیل کاردیومیوسیت های جدید منجر شود. از طرف دیگر، sca1 یکی از مهم ترین نشانگرهای سطحی سلول های بنیادی قلبی است که می تواند به تعمیر عضله ی قلبی به دنبال آنفارکتوس میوکارد (mi) منجر شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شدت های گوناگون تمرین ورزشی بر بیان ژن sca1 در رت های مبتلا به mi بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع بنیادی ـ کاربردی می باشد. به این منظور، ابتدا رت های نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری lad قرار گرفتند و سپس توسط اکوکاردیوگرافی ایجاد mi تایید شد. چهار هفته پس از جراحی، رت های مبتلا به mi به صورت تصادفی در گروه های تمرین ورزشی با شدت های کم (lit)، متوسط (mit)، زیاد (hit) و انفارکتوس میوکارد بی تمرین (mised) به اضافه گروه شم (sham) قرار گرفتند و پروتکل های تمرین ورزشی را به مدت شش هفته اجرا کردند. داده ها با آزمون های anova یک& shy;طرفه و بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد بین گروه ها در مقادیر کسر تزریقی، کسر کوتاه شدگی و mrna sca1 تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). در گروه های تمرین ورزشی، مقادیر کسر تزریقی و کسر کوتاه شدگی نسبت به گروه mised افزایش معناداری داشت. اما با وجود این، مقادیر آنها در مقایسه با گروه sham به شکل معناداری کمتر می باشد (05/0>p ). همچنین، در مقادیر mrna sca1، گروه lit در مقایسه با گروه mised افزایش معناداری داشت (05/0p& le;).نتیجه گیری: در مجموع، به نظر می رسد تمرین ورزشی تناوبی با شدت کم با بهبود عملکرد قلبی، تاثیر بارزتری بر بیان mrna sca1 در رت های مبتلا به mi دارد.