اثر ضد آپوپتوزی گرلین در سلول‌های بنیادی استرومایی مشتق از مغز استخوان موش صحرایی تیمار شده با پراکسید هیدروژن

زمینه و هدف: آپوپتوز شکلی از مرگ برنامه ریزی شده سلولی است و استرس اکسیداتیو یکی از عوامل شناخته شده ای است که منجر به آپوپتوز می گردد. گرلین یک پپتید 28 اسیدآمینه ای است که شواهدی دال بر اثرات آنتی آپوپتوتیک آن وجود دارد.هدف از این مطالعه بررسی اثر گرلین بر بقا و میزان آپوپتوز سلول های استرومایی مغز استخوان در محیط کشت است.روش بررسی: سلول های استرومایی مغز استخوان (bmscs) در سه گروه کنترل ، تحت تاثیر پراکسید هیدروژن با و بدون تیمار با دوزهای مختلف گرلین 1/0110100 میکرومولار) در زمان های 24 و 48 ساعت کشت داده شدند. به منظور یافتن بهترین دوز و زمان تاثیر گرلین بر تکثیر این سلول ها با روش mtt میزان بقای سلول ها تعیین گردید. میزان آپوپتوز در سلول ها با استفاده از روش تانل بررسی شد.یافته ها: نتایج حاصل از کشت bmscs نشان داد که این سلول ها دارای ظاهری فیبروبلاستی با قابلیت اتصال به ظروف کشت و توانایی تقسیم بسیار بالا هستند. تیمار با گرلین سبب افزایش تکثیر و بقای سلول ها هم در شرایط عادی و هم در سلول های تحت استرس ناشی از h2o2 گردید. بهترین دوز و زمان تاثیر گرلین بر تکثیر سلول ها در دوز 100 میکرومولار و زمان 48 ساعت بود. همچنین تیمار با گرلین با این دوز، میزان آپوپتوز در سلول ها را به طور معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: به کارگیری هورمون گرلین باعث افزایش فعالیت تکثیری سلول های bmsc و افزایش بقا و کاهش میزان آپوپتوز در سلول های bmsc می شود.