تاثیر تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین همودیالیز بر سطح پلاسمایی هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران همودیالیزی

زمینه و هدف: افزایش هموسیستئین ناشی از نارسایی کلیوی و کم تحرکی بدنی می تواند بیماران همودیالیزی را در معرض ابتلا به بیماری های قلبی - عروقی قرار دهد. از طرفی تمرینات ورزشی ممکن است بر سطح هموسیستئین و عملکرد بدنی این بیماران تاثیر مطلوبی داشته باشد. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین همودیالیز بر سطح پلاسمایی هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران همودیالیزی انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، 16 بیمار همودیالیزی با میانگین سنی (78/9±75/57 سال) به طور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز در گروه تجربی به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه انجام شد. شدت تمرینات از40 تا 45 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره در هفته ی اول شروع شد و در هفته های پایانی به 65 تا 70 درصد رسید. سطح هموسیستئین و عملکرد بدنی بیماران قبل و بعد از 8 هفته تمرین ورزشی هوازی اندازه گیری شد. یافته ها: سطح هموسیستئین پلاسما (029/0=p) و شاخص های عملکرد بدنی شامل: سرعت راه رفتن (001/0=p)، زمان 5 بار برخاست از روی صندلی (001/0=p) و زمان بالا رفتن از پله در گروه تجربی (002/0=p)، پس از هشت هفته تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز به طور معنی داری بهبود یافت.نتیجه گیری: تمرین ورزشی هوازی تناوبی حین دیالیز به واسطه کاهش سطح هموسیستئین ممکن است تاثیر مطلوبی بر وضعیت قلبی عروقی بیماران همودیالیزی داشته باشد. همچنین، می تواند عملکرد بدنی این بیماران را بهبود بخشد.