بررسی اثر عصاره‌ی الکلی بره موم بر توکسوپلاسموزیس حاد در مدل موشی

زمینه و هدف: توکسوپلاسما گوندی یکی از شایع‌ترین تک یاخته‌های انگلی انسان در سطح جهان با طیف وسیعی از میزبان‌های حیوانی است که درمان آن با مشکلاتی توام است و ارزیابی ترکیبات جدیدی را علیه این انگل می‌طلبد. این مطالعه به‌منظور ارزیابی تاثیر عصاره‌ی الکلی بره موم بر توکسوپلاسموزیس حاد در مدل موشی طراحی و انجام شد.روش بررسی: تعداد 40 سر موش آزمایشگاهی نر balb/cبا میانگین وزن20 تا25 گرم انتخاب و به 8 گروه 5 تایی تقسیم شدند. سوسپانسیون انگلی حاوی حدود 10000 تاکی زوییت توکسوپلاسما سویه‌ی rh به‌طور داخل صفاقی به شش گروه از موش‌های آزمون تزریق شد. دو گروه موش به‌عنوان شاهد انتخاب شدند، گروه شاهد سالم و گروه شاهد بیمار (با تلقیح انگل بدون درمان). 24 ساعت بعد از آلودگی، درمان آغاز شد و به شش گروه از موش‌ها به‌ترتیب 25، 50، 100، 150، 200 و 300 میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره‌ی الکلی بره موم به‌مدت 7 روز خورانده شد. گروه شاهد بیمار بجای عصاره‌ی بره موم، سرم فیزیولوژی دریافت کردند.یافته‌ها: میانگین زمان بقا در گروه‌های آزمون 4/6 تا 2/7 روز و در موش‌های گروه شاهد 6/4 روز به‌دست آمد که با برخی از گروه‌های آزمون اختلاف معنی‌داری داشت. میانگین تعداد تاکی زوییت‌ها در موش‌های آزمون و شاهد متفاوت بود (05/0p < ). در گروه 300 میلی‌گرم با تعداد 104×10 و در گروه شاهد بیمار با تعداد 104×4/20 به‌ترتیب کمترین و بیشترین تاکی زوییت شمارش گردید. بهترین دوز از نظر زمان بقای موش 150 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بود.نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره‌ی بره موم اثر مهار کنندگی نسبی بر عفونت توکسوپلاسموزیس در موش دارد. واژگان کلیدی: توکسوپلاسموزیس، تاکی زوییت، بره موم، موش