آنالیز اینتگرون‌ها و کاست‌های ژنی مربوطه در ایزوله‌های بالینی اشریشیاکلی

زمینه و هدف: انتقال افـقی اینتـگـرون‌ها موفق‌ترین راه انتشـار ژن‌های مـقاومـت ضد میکروبی و پیدایش گونـه‌هایی با مقاومـت چندگانه می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی اینتگرون‌های کلاس 1 و 2 و کاست‌های ژنی مربوطه و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌های بالینی اشریشیاکلی جدا شده از نمونه‌های ادراری و اسهالی می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه‌ی توصیفی مقطعی، 200 ایزوله‌ی اشریشیاکلی از نمونه‌های بالینی ادرار و مدفوع جمع‌آوری گردید. پس از تایید ایزوله‌ها توسط آزمون‌های بیوشیمیایی استاندارد، الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها با روش دیسک دیفیوژن طبق توصیه clsi نسبت به13 آنتی‌بیوتیک انجام شد. فراوانی اینتگرون‌های کلاس 1و2 و کاست‌های ژنی مربوطه با روش pcr تعیین گردید. یافته‌ها: بیشترین میزان مقاومت در برابر اریترومایسین (5/96 درصد) مشاهده شد و 5/98 درصد سویه‌ها به ایمی‌پنم حساس بودند. از 200 ایزوله مورد بررسی، اینتگرون کلاس 1 در 181 ایزوله (5/90 درصد) شناسایی شد و 5/78 درصد از سویه‌های حامل اینتگرون کلاس 1، مولد کاست‌های ژنی بودند. همچنین اینتگرون کلاس 2 در 15 ایزوله (5/7 درصد) شناسایی شد که تنها 2 درصد از سویه‌ها مولد کاست‌های ژنی بودند. فراوانترین کاست های ژنی شناسایی شده، dfra (کد کننده دی هیدروفولات ردوکتاز) و aad (آمینوگلیکوزید آدنیل ترانسفراز) بودند.نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه، بیانگر انتشار اینتگرون‌های کلاس 1 در بین ایزوله‌های اشریشیاکلی می‌باشد. بنابراین، شناسایی ایزوله‌های مولد اینتگرون و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها در جهت اجرای برنامه‌های کنترل عفونت و ممانعت از انتشار سویه‌های مقاوم از اهمیت بالایی برخوردار است.واژگان کلیدی: اشریشیاکلی، اینتگرون، کاست ژنی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی