شیوع سندروم متابولیک و اجزای آن در بیماران مبتلا به استیو آرتریت

زمینه و هدف: استیوآرتریت شایع‌ترین بیماری استخوان و غضروف است. این مساله به‌خوبی روشن شده است که استیوآرتریت همراه با چاقی و عوامل خطر قلبی- عروقی متفاوت است. سندروم متابولیک مجموعه‌ای از فاکتورهای خطر قلبی- عروقی است. در این مطالعه، عوامل خطر قلبی عروقی در بیماران استیوآرتریت در ایران ارزیابی و ارتباط آن‌ها با شدت استیوآرتریت بررسی شد. روش‌ بررسی: این مطالعه‌ی cross sectional بر روی 323 بیمار مبتلا به استیوآرتریت در شهر زنجان در سال 1389، انجام شد. سندروم متابولیک (mets) براساس کرایتریاهای national cholesterol education program (ncep) و adult treatment panel iii (atpiii) با اطلاعات اندازه‌گیری دور کمر، فشارخون، سطح قندخون، تری‌گلیسیرید و hdl، جمع‌آوری شد و شدت استیوآرتریت با پرسشنامه womac ایران بررسی شد. سطح انسولین خون برای 234 بیمار اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در بین بیماران 2/93 درصد خانم و 8/6 درصد آقایان بودند. سن متوسط بیماران 4/9±2/57 بود. شایع‌ترین محل استیوآرتریت، زانو بود (6/48 درصد). براساس ncep-atpiii کرایتریا، پره والانس mets در این بیماران 1/46 درصد بود. پره والانس اجزای سندروم متابولیک به‌ترتیب زیر بود: چاقی مرکزی (3/53 درصد)، سطح بالای تری‌گلیسیرید (4/51 درصد)، هیپرگلایسمی (4/33 درصد)، فشارخون بالا (61 درصد) و سطح پایین hdl (43 درصد). score متوسط پرسشنامه womac برای بیماران mets بالاتر (23/53 درصد) از بیماران بدون mets (003/0=p و 66/41 درصد) بود. پره والانس mets با افزایش سن افزایش می‌یافت. مقاومت انسولین در 7/35 درصد بیماران این مطالعه وجود داشت. نتیجه‌گیری: پره والانس metsدر این جمعیت بدون توجه به نوع استیوآرتریت بالا بود. به‌علاوه mets در بیماران با استیوآرتریت شدید شایع?تر بود. این مساله ممکن است ناشی از ارتباط بین پره والانس mets و شدت استیوآرتریت باشد. واژگان کلیدی: سندروم متابولیک - استیو آرتریت- شدت استیوآرتریت