بررسی اثر آگونیست -آدرنرژیکی ایزوپروترنول بر بیان miR-886-3p و miR-23a در سلول?های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان

زمینه و هدف: تاکنون در مطالعات مختلفی به?بررسی موبیلیزاسیون سلول?های بنیادی خونساز به?منظور پیوند و اهمیت سیگنال?های ?-آدرنرژیکی در القای این فرآیند، پرداخته شده است. با این وجود، اطلاعات کمی درباره‌ی نحوه‌ی اثر این سیگنال?ها در موبیلیزاسیون سلول?های بنیادی خونساز، موجود?است. کموکاین sdf-1 که توسط سلول?های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان تولید?می?گردد، در روند موبیلیزاسیون سلول?های بنیادی خونساز، نقش کلیدی ایفا می?کند. همچنین مشخص شده که mir-886-3p و mir-23a در تنظیم بیان sdf-1 در سلول?های مذکور، موثر هستند. در این تحقیق به?منظور بررسی نقش mir-886-3p و mir-23a در فرآیند موبیلیزاسیون، میزان بیان کمی هردو mirna مذکور در طی تیمار سلول?های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان با آگونیست ?- آدرنرژیکی ایزوپروترنول، مورد ارزیابی قرار گرفت.روش بررسی: سلول?های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان انسان جداسازی و کشت شده و پس از تایید فلوسیتومتری، تحت تیمار پیوسته با100 میکرومولار ایزوپروترنول قرار?گرفتند. استخراج rna total در ساعات 12 و 48 تیمار و هم?چنین از سلول?های بنیادی مزانشیمی تیمار نشده به?عنوان کنترل، انجام گرفت. بیان کمی mir-886-3p و mir-23a با روش quantitative reverse transcriptase pcr سنجیده شد. یافته?ها: بیان mir-886-3p در ساعات 12 و 48 تیمار افزایش داشت که در هر دو حالت، این اختلاف به لحاظ آماری معنی?دار بود (p < 0/05). بیان mir-23a نیز در طی تیمار سلول?های بنیادی مزانشیمی با ایزوپروترنول در ساعت 12 تیمار نسبت به?حالت کنترل کاهش یافته و سپس در ساعت 48 پس از تیمار، افزایشی معنی?دار را نشان داد (p < 0/05).نتیجه?گیری: ایزوپروترنول بیان mir-886-3p را در سلول?های بنیادی مزانشیمی انسان، القا می?کند. mir-23a نیز علیرغم کاهشی اولیه، تحت اثر القایی ایزوپروترنول قرار گرفته و لذا هر دو mirna مذکور می?توانند، از عوامل دخیل در موبیلیزاسیون باشند. واژگان کلیدی: سلول?های بنیادی مزانشیمی، mir-886-3p و mir-23a- ایزوپروترنول