مقایسه‌ی میزان بیان miR-106a، miR-24 و miR-107 بین دوقلوهای همسان در سنین مختلف

زمینه و هدف: افزایش سن مانند بسیاری از صفات پیچیده از تعامل میان ژنوم و شرایط محیطی حاصل می?گردد و اپی?ژنتیک به?عنوان یک مکانیسم رابط مرکزی، این دو عامل را به هم مرتبط می?سازد. تاکنون مطالعاتی برای یافتن صفات وابسته به سن و نشانگرهای زیستی که پیش?بینی کننده?ی طول عمر و خطر بروز مرگ می?باشند انجام شده، اما هنوز هیچ توافق جامعی وجود ندارد. دوقلوهای همسان یک مدل مناسب برای مطالعه‌ی تغییرات اپی?ژنتیک مرتبط با افزایش سن هستند. mirna ها مولکول?های تنظیم کننده‌ی کوچک 22 نوکلیوتیدی هستند که به‌عنوان یکی از مکانیسم?های اپی ژنتیکی دخیل در فرایند افزایش سن شناخته شده?اند. هدف از این مطالعه بررسی تفاوت بیان تعدادی ازmirna های مرتبط با افزایش سن در جفت دوقلوهای همسان بود.روش بررسی: در این مطالعه تفاوت بیان mir-106a ، mir-24 و mir-107 که ژن?های هدفشان در تنظیم چرخه‌ی سلولی و فرایند افزایش سن نقش دارند، بر روی شش جفت دوقلو‌ی همسان در دو رده‌ی سنی 15 تا 17 و 45 تا 50 سال با استفاده از روش qrt-pcr مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: بیان mir-106a ، mir-24 و mir-107 بین دو رده‌ی سنی، تفاوت معنی?داری (37/22 برابر) را نشان داد. میزان عدم تطابق در بیان هر سه mirna ، در مقایسه‌ی قل?های اول با قل?های دوم با افزایش سن افزایش یافت (733/401 برابر).نتیجه?گیری: افزایش بیان mir-106a ، mir-24 و mir-107 می?تواند عاملی جهت افزایش سن تلقی گردد. همچنین افزایش در تفاوت میزان بیان، طی افزایش سن، به خوبی تایید کننده?ی اثرات محیط بر میزان بیان mirna های دوقلو?های همسان می?باشد.واژگان کلیدی: دوقلو، اپی ژنتیک، mirna ، افزایش سن