اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امید بر بهبود مولفه های عزت نفس و سلامتروان شناختی افراد مبتلا به افسردگی

زمینه و هدف: امید درمانی یک برنامه درمانی است که بر اساس نظریه اسنایدر به‌منظور افزایش تفکر امیدوارانه و تقویت فعالیت‌های مربوط به پیگیری هدف طراحی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد امید بر بهبود مولفه?های عزت?نفس و سلامت روانشناختی افراد مبتلا به افسردگی بود.روش بررسی: روش این پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. نمونه شامل 40 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان خرم آباد بود. ابتدا به صورت تصادفی از 730 نفر از افراد آزمون افسردگی بک به عمل آمد؛ سپس تعداد 40 نفر از جامعه فوق که طبق معیار نقطه برش بالینی در سطح غیرنرمالی قرار داشتند (یک انحراف استاندارد بالاتر از میانگین)، انتخاب شدند و مورد مصاحبه بالینی ساختار یافته قرار گرفتند. از این تعداد، 20 نفر برای گروه آزمایش و 20 نفر برای گروه کنترل به?صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. امید درمانی طی 8 جلسه نود دقیقه?ای، هر هفته یک جلسه اجرا شد. پس از اتمام جلسات پس آزمون روی دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید.یافته‌ها: براساس نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس، بین میانگین نمره?های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود داشت.نتیجه‌گیری: امید درمانی به شیوه گروهی باعث افزایش سلامت روانشناختی و عزت نفس می?شود. بنابراین شایسته است به منظور ارتقای کیفیت زندگی افراد افسرده، ارایه خدمات آموزشی و برنامه?های ارتقا دهنده امید با روش?های مناسبی مانند یادگیری بر اساس حل مساله با مشارکت فعال افراد در فرآیند بحث با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد.واژگان کلیدی: امیددرمانی، سلامت روانشناختی، عزت نفس