بررسی فراوانی مقاومت به ونکومایسین در میان سویه‌های انتروکوکوس فسیوم جدا شده از عفونت‌های ادراری در بیمارستان‌های تهران

زمینه و هدف: سویه‌های مقاوم به ونکومایسین انتوکوکوس فسیوم vre)) شایع‌ترین عامل ایجاد عفونت‌های ادراری در بیماران بستری می‌باشند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی عفونت‌های ادراری ناشی از انتروکوک فسیوم و همچنین تعیین میزان مقاومت به ونکومایسین و دیگر آنتی‌بیوتیک‌های موثر در درمان این عفونت‌ها در بیماران بستری در چهار بیمارستان آموزشی در شهر تهران بود.روش بررسی: نمونه‌گیری به‌مدت 9 ماه از شهریور سال 1390 تا اردیبهشت 1391 انجام پذیرفت. نمونه‌های ادراری از بیماران بستری در بیمارستان‌های طالقانی، لقمان، مفید و لبافی نژاد در تهران جمع‌آوری گردید. براساس تست‌های بیوشیمیایی و مولکولی گونه‌های انتروکوک شناسایی شدند. حساسیت ضد میکروبی سویه‌های انتروکوکوس فسیوم و میزان حداقل غلظت مهاری (mic) ونکومایسین به روش دیسک دیفیوزن و آگار دیلوشن تعیین گردید. حضور ژن‌هایvana وvanb در سویه‌های vre توسط تست pcr مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: در مجموع 86 ایزوله انتروکوکی از نمونه‌های ادراری جدا گردید که شامل (52 درصد) 45 ایزوله انتروکوکوس فسیوم بودند. 2/42 درصد از سویه‌های انتروکوکوس فسیوم به ونکومایسین مقاوم بوده و ژنوتیپ vana را نشان می‌دادند. تمامی سویه‌های vre نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های آمپی‌سیلین، جنتامیسین، سیپروفلوکساسین و اریترومایسین و 78 درصد آن‌ها به نیتروفورانتویین مقاوم و همگی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های لینزولاید و کوینوپریستین- دالفوپریستین حساس بودند. در سویه‌های مقاوم به ونکومایسین mic50 بیش از 128و mic90 بیش از 256 میلی‌گرم در میلی‌لیتر تعیین گردید.نتیجه گیری: افزایش سویه‌های مقاوم به ونکومایسین انتروکوکس فسیوم با الگوهای مقاومتی پر خطر تهدیدی جدی در بیمارستان‌های ایران بوده، موجب محدودیت در گزینه‌های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونت‌های ناشی از انتروکوکس فسیوم می شود.واژگان کلیدی: انتروکوکوس فسیوم، عفونت ادراری، مقاومت، ونکومایسین