مقایسه‌ی تاثیر سه روش تمرین ترکیبی بر مقادیر سرمی گرلین و سایتوکاین‌های پیش و ضدالتهابی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS)

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی و مزمن دستگاه عصبی مرکزی همراه با اتیولوژی ناشناخته است. با توجه به اثرات مثبت فعالیت ورزشی در بیماران مبتلا به این بیماری، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه‌ی تاثیر سه روش تمرین ترکیبی بر مقادیر سرمی گرلین، tnf-? و il-10 در این بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: بدین منظور، 48 نفر از بیماران ms با edss (expanded disability status scale) 2 تا 3 به‌صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به‌طور تصادفی به چهار گروه تجربی یک (یک جلسه تمرین مقاومتی و سه جلسه تمرین هوازی در هفته)، تجربی دو (دو جلسه تمرین مقاومتی و دو جلسه تمرین هوازی در هفته)، تجربی سه (سه جلسه تمرین مقاومتی و یک جلسه تمرین هوازی در هفته) و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به مدت هشت هفته و چهار جلسه در هفته پروتکل‌های تمرینی مد نظر را اجرا کردند. نمونه‌های خونی پنج روز قبل و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه‌ی تمرین جمع‌آوری شد.یافته‌ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری anova و آزمون تعقیبی شفه نشان داد؛ مقادیر il-10 در گروه تجربی سه افزایش معناداری نسبت به گروه تجربی یک و دو داشت، اما تغییرات آن در هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل معنادار نبود. در مقادیر tnf-? و گرلین سرمی تفاوت معناداری بین گروه‌ها مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرینات ترکیبی با تاکید بر تمرین قدرتی باعث افزایش مقادیر سایتوکاین‌های ضدالتهابی و متقابلاً کاهش سایتوکاین‌های پیش التهابی می‌شود، اما در خصوص اینکه کدام نوع از تمرینات ترکیبی اثرات بهتری در بیماران ms به‌دنبال دارد، نیاز به انجام مطالعات بیشتری در آینده است. همچنین، در رابطه با بهبود مقادیر گرلین سرمی در بیماران ms، مطالعات بیشتری با دوره‌های تمرینی طولانی‌تر همراه با رژیم غذایی مناسب مورد نیاز است.واژگان کلیدی: تمرین ترکیبی، بیماری ms، tnf-?، il-10، التهاب