مطالعه‌ی اثرات سایتوتوکسیک نانو دی اکسید تیتانیوم بر رشد و نمو جوانه‌ی اندام حرکتی جلویی جنین موش نژاد NMRI در شرایط in vivo

زمینه و هدف: با توجه به اینکه نانو دی اکسید تیتانیوم در موادی مانند کرم‌های ضد آفتاب و شوینده‌ها ممکن است مورد استفاده مادران باردار قرار گیرد و نیز تا به حال تحقیقی در مورد استفاده این ماده و اثرات آن بر روی اندام حرکتی جنین انجام نشده است، لذا هدف از این کار تحقیقاتی بررسی اثر tio2 بر روی جوانه‌ی اندام حرکتی جلویی می‌باشد. روش بررسی: در این روش، پنج گروه از جوانه‌های اندام حرکتی جلویی شامل گروه‌های کنترل، شم و گروه‌های تجربی 1 (دز 30) تجربی2 (دز 150) و تجربی 3 (دز 500) مورد بررسی قرار گرفتند. در روز 11 بارداری، گروه کنترل بدون تاثیر tio2، گروه شم با تزریق آب مقطر دیونایز به‌عنوان حلال tio2 و گروه‌های تجربی با تزریق دوزهای 30،150و500 میلی‌گرم/ کیلوگرم وزن موش از tio2 با قطر nm 10 مورد بررسی قرار گرفتند. سپس در روز 15 بارداری، جنین‌ها از بدن مادر خارج و جوانه‌های اندام حرکتی جلویی آن‌ها جدا گردید. یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان دهنده‌ی تغییرات معنی‌داری در اندام حرکتی جلویی بودند که دزهای 30 و150 میلی‌گرم/ کیلوگرم افزایش معنی‌داری در طول کل اندام، ضخامت پوست، تعداد سلول‌های مزانشیم انگشت و کندروسیت دژنره شده ساعد و کاهش معنی‌داری در تعداد سلول‌های کندروسیت در حال تکثیر بازو، سلول‌های مزانشیم کف و مچ دست، سلول‌های مزانشیمی در حال تقسیم میتوز وگلبول قرمز خون انگشت داشتند و دوز 500 میلی‌گرم/ کیلوگرم کاهش معنی‌داری در طول کل اندام، ضخامت پوست ساعد، تعداد سلول‌های کندروسیت در حال تکثیر بازو، گلبول قرمز خون انگشت و سلول‌های مزانشیم کف و مچ دست داشت. نتیجه گیری: این یافته‌ها نشان دهنده‌ی اثرات سایتوتوکسیک کاهنده و افزاینده‌ی نانو ذرات tio2 بر رشد جوانه‌های اندام حرکتی جلویی در جنین موش سوری در شرایط in vivo است. واژگان کلیدی: نانو دی اکسید تیتانیوم، اثر سایتوتوکسیک، جوانه اندام حرکتی جلویی، غضروف زایی، موش سوری