امیدواری و مشکلات روانشناختی در سالمندان

زمینه و هدف: دوری از محیط آشنای خانه و حمایت‌های خانوادگی در کنار ضعف توانایی‌ها و مهارت‌ها و فقدان‌های دوران پیری، می‌تواند زمینه‌ی ابتلا به مشکلات روانی را برای سالمندان ساکن خانه‌ی سالمندان فراهم نماید؛ لذا ضروری است به دنبال شناسایی و تقویت عواملی باشیم که آسیب‌پذیری سالمندان را در برابر این مشکلات کاهش دهد. یکی از عوامل موثر و مغفول مانده در این زمینه امید است. از اینرو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش امید در مشکلات روانشناختی سالمندان ساکن در سرای سالمندان بود.روش بررسی:60 سالمند (28 زن و32 مرد) فاقد مشکلات حاد جسمانی و شناختی از خانه‌های سالمندان شهر زنجان به روش تمام سرشماری با استفاده از آزمون‌های جمعیت شناختی، امیدواری اشنایدر و scl 90-r مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون، روابط معنادار امید کلی، امید راهبردی و امید عاملی را با ضریب کلی علایم مرضی و برخی از ابعاد آن نشان داد. مشخص شد که امید عاملی، راهبردی و کلی سهم معنادار و نسبتا بالایی از واریانس ضریب کلی علایم مرضی و ابعاد افسردگی، جسمانی سازی، اضطراب، خصومت و افکار پارانویید (به ترتیب 7، 7، 14، 9، 21 و 5/17 درصد) را تبیین می‌نمایند. با توجه به علامت ضرایب بتا مشخص شد که هرچه نمرات آزمودنی‌ها در متغیرهای پیش‌بین امید بالاتر باشد میزان علایم مرضی ذکر شده در آن‌ها کمتر بوده، از سلامت روان بالاتری برخوردارند.نتیجه‌گیری: امیدواری به آینده از طریق تحمل‌پذیر کردن شرایط موجود به عنوان پاسخی موثر به عوامل تنش‌زا در نظر گرفته می‌شود و آسیب‌پذیری سالمندان را نسبت به مشکلات روانی کاهش می‌دهد. واژگان کلیدی: سالمند، مشکلات روانی، امید، سرای سالمندان