تاثیر ترکیبی ورزش‌های هوازی و بی‌هوازی بر کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی

زمینه و هدف: با توجه به اثر عوامل تنش‌زای مختلف برجسم و روان بیماران همودیالیزی، در این مطالعه به منظور مقابله با اثر این عوامل به تاثیر ترکیبی ورزش‌های هوازی و بی‌هوازی بر کیفیت زندگی این بیماران پرداخته شد. روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه‌ی نیمه تجربی از نوع قبل و بعد با دو گروه مقایسه بود. نمونه‌های پژوهش شامل 74 بیمار بود که از دو مرکز همودیالیز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان به روش نمونه‌گیری آسان در سال 1391 انتخاب و با شیوه‌ی تخصیص تصادفی به دو گروه مقایسه تقسیم شده بودند. ابزار گردآوری داده‌ها فرم کوتاه پرسش نامه‌ی کیفیت زندگی در بیماری‌های کلیوی (kdqol-sf) بود.یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی قبل از مداخله در گروه ورزش‌های ترکیبی 56/15±7/47 و در گروه ورزش‌های هوازی 51/11±1/41 بود. اما بعد از مداخله میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی در گروه ورزش‌های ترکیبی به 06/28±1/77 و در گروه ورزش‌های هوازی به 78/12±4/56 با اختلاف آماری معناداری افزایش یافت (0001/0 > p). علیرغم تاثیر مثبت انجام هر دو نوع ورزش هوازی و ترکیبی در افزایش کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی، تاثیر انجام ورزش ترکیبی حین دیالیز در بالا بردن سطح کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی بیشتر از ورزش هوازی بود.نتیجه گیری: با استفاده از نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان از ورزش‌های هوازی و به‌خصوص ورزش‌های ترکیبی در حین همودیالیز جهت افزایش کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی استفاده نمود.واژگان کلیدی: همودیالیز، کیفیت زندگی، ورزش هوازی، ورزش بی‌هوازی یا مقاومتی، ورزش ترکیبی