تاثیر تمرینات پیلاتس بر درد، عملکرد و زاویه‌ی لوردوز کمری زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی و هایپرلوردوزیس

زمینه و هدف: کمر درد مزمن غیر اختصاصی شایع‌ترین نوع کمر درد مزمن می‌باشد و دستیابی به یک برنامه‌ی درمانی و توانبخشی برای بهبود سریع‌تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر درد زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی بود. روش بررسی: 27 زن مبتلا به کمر درد مزمن با علت ناشناخته و هایپرلودوزیس در محدوده‌ی سنی 30 تا 50 سال به طور تصادفی هدفمند انتخاب و در دو گروه برابر تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا میزان درد، عملکرد بیماران و درجه‌ی لوردوز کمری از طریق پرسش نامه‌های کیوبک، اسوستری و دستگاه فورمتریک اندازه‌گیری شد. سپس بیماران گروه تجربی به‌مدت 8 هفته به تمرینات تعدیل شده پیلاتس پرداختند و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان‌های رایج را دریافت کردند. بعد از این مدت دوباره درد و عملکرد و درجه‌ی لوردوز کمری بیماران هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معنی‌داری نیز 0/05?p در نظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بعد از هشت هفته تمرین، کاهش معنی‌داری در شدت درد (0/0001?p)، بهبود قابل توجه در ناتوانی عملکردی (0/001?p) و همچنین کاهش زاویه‌ی لوردوز کمری (0/001?p) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت.نتیجه‌گیری: از یافته‌ها این تحقیق می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تمرینات پیلاتس موجب کاهش شدت درد، بهبود ناتوانی و کاهش درجه‌ی لودروز بیماران مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی شد.واژگان کلیدی: هایپرلوردوزیس، کمر درد مزمن غیر اختصاصی، پیلاتس