بررسی ارتباط الگوهای مقاومت دارویی و وجود اینتگرون‌های کلاس 1، 2 و 3 در میان باکتری‌های جدا شده از نمونه‌های صفرا در بیماران دارای اختلالات دستگاه صفراوی

زمینه و هدف: هدف از این مطالعه شناسایی باکتری‌های مرتبط با بیماری‌های دستگاه صفراوی و بررسی ارتباط حضور اینتگرون‌های کلاس 1، 2 و 3 در آن ها با الگوهای مقاومت دارویی است.روش بررسی: نمونه‌های صفرای بیماران صفراوی تحت کلانژیوپانکراتوگرافی از نظر حضور باکتری و الگوی مقاومت دارویی توسط روش بیوشیمیایی و انتشار دیسک بررسی گردیدند. به‌منظور تعیین حضور ژن‌های inti1، inti2، و inti3 در dna ژنومی و پلاسمیدی این جدایه‌ها، از pcr استفاده گردید.یافته‌ها: از میان 102 نمونه‌ی صفرا، 2/41 درصد نمونه ها کشت مثبت بودند. باکتری‌های جدا شده شامل اشرشیاکلی (5/35 درصد)، انتروکوکوس (4/19 درصد)، کلبسیلا پنومونیه (74/17 درصد)، سودوموناس آیروژینوزا (74/17 درصد)، آسینتوباکتر (45/6 درصد)، استافیلوکوکوس اپیدرمایدیس (6/1 درصد) و استرپتوکوکوس‌ها (6/1 درصد) بود. تمامی جدایه‌ها به آموکسی سیلین- کلاولونیک اسید مقاوم بودند و 5/87 درصد آن‌ها الگوی مقاومت چندگانه را نشان دادند. انتشار اینتگرون‌های کلاس 1 و 2 در بین جدایه‌ها به‌ترتیب در اشرشیاکلی 09/59 درصد و 50 درصد، سودوموناس ایروژینوزا 81/81 درصد و 45/45 درصد، کلبسیلا پنومونیه 6/63 درصد و 27/27 درصد و آسینتوباکتر بومانی 100 درصد و 100 درصد بود. این نتایج همچنین حضور اینتگرون‌های کلاس 1 و 2 را بر روی پلاسمیدهای استخراج شده و وجود ارتباط معنادار میان اینتگرون کلاس 1 و مقاومت به سیپروفلوکساسین و جنتامایسین را نشان دادند.نتیجه‌گیری: فراوانی بالای اینتگرون‌های کلاس 1 و 2 در میان جدایه‌های صفراوی و ارتباط آن‌ها با افزایش فنوتیپ مقاومت آنتی بیوتیکی پیشنهاد کننده‌ی نقش صفرا به‌عنوان عامل انتخابی باکتری‌های کد کننده‌ی این عناصر است. واژگان کلیدی: اینتگرون، عفونت صفراوی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی