اثربخشی مداخله‌ی التقاطی (رویکرد‌های بازسازی شناختی، مهارت‌های مقابله‌ای شناختی و ایفای نقش) بر اضطراب اجتماعی و ابراز وجود در دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان

زمینه و هدف: افراد دارای اضطراب اجتماعی در موقعیت‌های اجتماعی ابراز وجود لازم را ندارند. به همین منظور هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان التقاطی (با رویکردهای بازساخت دهی شناختی و مهارت‌های مقابله‌ای شناختی و ایفای نقش) بر ابراز وجود و اضطراب اجتماعی دانشجویان بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی (طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل) می‌باشد. نمونه‌ی هدف 32 نفر از دانشجویان بود که با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از بین 278 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان انتخاب شدند. ابتدا دو پرسشنامه اضطراب اجتماعی و ابراز وجود بین دانشجویان توزیع شد؛ سپس از بین آن‌ها دانشجویانی که دارای اضطراب اجتماعی و نمره‌ی پایین در مقیاس ابراز وجود بودند، به‌طور تصادفی انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. درمان التقاطی در بهار 1390 طی ده جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پرسشنامه‌ی اضطراب اجتماعی و ابراز وجود در سه مرحله پیش‌آزمون،‌ پس‌آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل شدند. برای تحلیل داده‌ها از شیوه تحلیل کواریانس استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس بیانگر تفاوت معنادار اضطراب اجتماعی در بین گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله‌ی پس‌آزمون و پیگیری و نیز تفاوت معنادار ابراز وجود بین گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پس‌آزمون و پیگیری بود.نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های فوق می‌توان نتیجه گرفت که درمان التقاطی (با رویکردهای بازساخت‌دهی شناختی و مهارتهای مقابله‌ای شناختی و ایفای نقش) می‌تواند به عنوان یک روش مداخله‌ای مفید جهت کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش ابراز وجود به کار برده شود.واژگان کلید‌ی: درمان التقاطی، بازساخت دهی شناختی، مهارت‌های مقابله‌ای شناختی، اضطراب اجتماعی، ابراز وجود، ایفای نقش