بررسی تاثیر مستقیم دیازپام بر پارامترهای قلبی (فشار بطن و نوسانات آن، ضربان قلب و میزان جریان مایع کرونری) در قلب مجزا شده موش صحرایی هیپوتیرویید در شرایط ایسکمی ری پرفیوژن

زمینه و هدف: هیپوتیروییدیسم قدرت انقباض و ضربان قلب را کاهش می‌دهد. از آنجایی‌که دیازپام نیزعملکرد قلبی را تعدیل می‌کند، هدف این مطالعه بررسی تاثیر مستقیم دیازپام بر عملکرد قلب مجزا شده موش صحرایی هیپوتیرویید ‌بود. روش بررسی: مطالعه‌ی تجربی روی 30 سر موش صحرایی در 4 گروه (کنترل، هیپوتیروییدی، کنترل دیازپام و هیپوتیرویید + دیازپام) صورت گرفت. قلب‌های مجزا شده، مطابق روش لانگندورف به‌شکلretrograde با محلول کربس پرفیوژ و سه مرحله پایه، ایسکمی و ری‌پر‌فیوژن را گذراندند. پارامترهای عملکردی قلب، از جمله نوسانات فشار بطن چپ، ضربان قلب hr(heart rate) وrpp(rate pressure product) سنجش شدند.یافته‌ها: در گروه هیپوتیرویید در مرحله‌ی پایه عملکرد قلب به‌شکل معنی‌داری پایین‌تر از گروه کنترل و کنترل دیازپام بود (به‌ترتیب 01/0 p=و 001/0p=). درصد افت hr وrpp پس از دریافت دیازپام نسبت به مرحله‌ی پایه در دو گروه کنترل دیازپام و هیپوتیرویید به همراه دیازپام تفاوت معنی‌داری داشت (به‌ترتیب 001/0p= و 002/0p=). درصد بازگشت rpp در مرحله‌ی ری‌پرفیوژن در گروه هیپوتیرویید (5±60 درصد) نسبت به کنترل (1±38 درصد) و در گروه هیپوتیرویید + دیازپام (8±87 درصد) نسبت به گروه هیپوتیرویید (5±60 درصد) افزایش معنی‌داری داشت (به‌ترتیب 0001/0p < و 02/0p=).نتیجه‌گیری: به‌کار گیری دیازپام در مراحل پایه و ری‌پرفیوژن، تاثیرات ناشی از هیپوتیروییدیسم را در موش صحرایی تشدید می‌کند، به‌طوری‌که باعث افت بیشتر عملکرد قلب موش صحرایی هیپوتیرویید در مرحله‌ی پایه و افزایش درصد بازگشت آن در مرحله ری پرفیوژن می‌شود. این تاثیرات احتمالا می‌تواند به‌دلیل اثرات مشترک دیازپام و هیپوتیروییدیسم بر کانال‌های کلسیمی نوعl و یا میزان اکسیژن مصرفی در موش صحرایی باشد.واژگان کلیدی: هیپوتیروییدیسم، قلب مجزا، دیازپام، ایسکمی ری پرفیوژن، موش صحرایی، لانگندورف