مقایسه‌ی اثرات نانومیله‏های اکسید آهن با پوشش‌های اوره و پلی‌اتیلن گلیکول بر زیست‌پذیری فیبروبلاست موش

زمینه و هدف: امروزه نانوساختارهای اکسید آهن به‌عنوان یک ریز مغذی مهم در کنترل و هدفگیری رهایش دارو، گرما درمانی و تشخیص و درمان سرطان مورد استفاده قرار می‏گیرد. مطالعه‌ی سمیت سلولی نانوساختارهای مذکور به‌منظور راهیابی به ایمنی کاربرد آن‌ها، هدف اینپژوهش بود.روش بررسی: نانومیله‏های اکسید آهن با پوشش اوره در دوزهای 100 و 400 میکرو‌گرم در میلی‌لیتر با پروتیین‌های سرم گاوی اصلاح گردید. سمیت این نانومیله‏ها در مقایسه با نوع اصلاح نشده‏ی آن با تست (3-(4, 5-dimethylthiazol-2-yl)-2, 5-diphenyltetrazolium bromide (mtt) سنجیده شد. سمیت نانومیله‏ها با پوشش (peg)poly ethylene glycol نیز در دوزهای مشابه با نانومیله‏های پوشش دار شده با اوره، از طریق تست mtt مقایسه گردید. تمامی تست‌ها بر روی رده‏ی سلولی l929 و در فواصل زمانی 24 و 48 ساعت انجام شد.یافته‌ها: سلول‌هایی که در معرض نانومیله‏های اصلاح شده قرار گرفته بودند، در مقایسه با اصلاح نشده‏ی آن زیست پذیری بیشتری در تمامی دوزها و زمان‌ها نشان دادند. نانومیله‏های دارای پوشش pegدر تمام دوزها و زمان‌ها، مرگ سلولی بیشتری را نسبت به آن‌هایی که پوشش اوره داشتند، نشان دادند.نتیجه‌گیری: نانومیله‏های اصلاح نشده نسبت به نوع اصلاح شده سمیت بیشتری نشان دادند که احتمالا ناشی از تشکیل یک حلقه‏ی پروتیینی تحت عنوان hard corona به دور این نانومیله‏ها در محیط حاوی پروتیین و عدم تشکیل آن در نوع اصلاح شده می‌باشد. علاوه بر این کاهش مرگ سلولی توسط نانومیله‏های دارای پوشش اوره در مقایسه با peg، بیانگر تاثیر نوع پوشش با توجه به اندازه‏ی ذرات بر سمیت سلولی آن‌ها است.واژگان کلیدی: نانومیله‌های اکسید آهن، پوشش اوره، پوشش peg‏، mtt، زیست پذیری، رده‏ی سلولی l929