قایسه‌ی اثر برنامه‌ی تمرین هوازی و مقاومتی بر متابولیسم استراحتی و ترکیب بدنی مردان غیرفعال

زمینه و هدف: اطلاعات در مورد متابولیسم استراحتی و ترکیب بدنی برای تعریف برنامه‌ی تغذیه‌ی مناسب، تعادل انرژی و کنترل وزن مهم می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه‌ی اثر برنامه‌ی تمرین هوازی و مقاومتی بر متابولیسم استراحتی و ترکیب بدنی مردان غیرفعال بود. روش بررسی: 28 نفر دانشجوی غیرفعال به صورت تصادفی به سه گروه، برنامه‌ی تمرین هوازی (8 نفر) تمرین مقاومتی (10 نفر) و شاهد (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه‌های تمرین هوازی (دویدن، 3 جلسه در هفته، با شدت 65 الی 85 درصد hrmax) و مقاومتی (3 جلسه در هفته، 11 گروه عضلانی، 3 نوبت با 65 درصد 1rm) به‌مدت 6 هفته به اجرا درآمد. قبل و بعد از اجرای برنامه‌های تمرینی میزان متابولیسم استراحتی، ترکیب بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی‌ها تعیین شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد میزان متابولیسم استراحتی در گروه تمرین مقاومتی افزایش معنی‌داری داشت (05/0p < )، و نیز کاهش معنی‌داری درمیزان متابولیسم استراحتی گروه تمرین هوازی مشاهده شد (05/0p < ). در گروه شاهد تغییر معنی‌داری در میزان متابولیسم استراحتی مشاهده نشد. البته وقتی متابولیسم استراحتی به‌طور نسبی بر حسب توده‌ی بدون چربی محاسبه شد، هیچ تغییر معنی‌داری در مقدار متابولیسم استراحتی گروه‌ها مشاهده نشد. بعد از برنامه‌ی تمرین هوازی کاهش معنی‌داری در کلیه‌ی عوامل ترکیب بدن به وجود آمد. اما پس از برنامه‌ی تمرین مقاومتی افزایش معنی‌داری در مقدار توده‌ی بدون چربی بدن و bmi و کاهش معنی‌داری در درصد چربی بدن و توده‌ی چربی بدن مشاهدهشد (05/0p < ). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد، کاهش وزن بیشتر به مقدار انرژی مصرفی تمرین ارتباط داشته باشد تا نوع تمرین و بین استفاده از تمرینات هوازی و مقاومتی در افزایش متابولیسم استراحتی و کاهش وزن تفاوت چندانی وجود ندارد.واژگان کلیدی: متابولیسم استراحتی، ترکیب بدنی، تمرین هوازی، تمرین مقاومتی