جداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی و ریه‌ی موش BALB/c و مقایسه‌ی ایمونوفنوتایپ آن‌ها

زمینه و هدف: بافت چربی به‌عنوان یک ارگان اندوکرینی، توانایی تولید و رهایش مواد مختلفی از جمله اسید‌های چرب آزاد، لپتین، آدیپونکتین، ویسفاتین، فاکتور نکروز تومور آلفا و اینترلوکین 6 را دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی ویسفاتین (vis)، اینترلوکین 6 (il-6) و فاکتور نکروز تومور آلفا (tnf-?) در موش‌های ماده نژاد اسپراگوداولی به‌دنبال هشت هفته تمرین هوازی بود.روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 45 سر موش ماده از نژاد اسپراگوداولی با میانگین سنی 2 ماه و میانگین وزنی 20±220 گرم انتخاب شدند. در ابتدا جهت تعیین مقادیر پیش آزمون متغیرها، 15 سر از موش‌ها به روش اخلاقی کشته، بقیه‌ی موش‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینی (15 سر) و کنترل (15 سر) تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 8 هفته و پنج روز در هفته روی تردمیل حیوانات به فعالیت ‌پرداختند.یافته‌ها: در پایان تحقیق، نتایج نشان داد در بین گروه‌ها، تفاوت معناداری در سطوح پلاسمایی متغیر‌های ویسفاتین و il-6 وجود دارد(0001/0p < ) و مشخص گردید این تفاوت معنادار در گروه تمرین نسبت به گروه‌های پیش آزمون و کنترل وجود دارد. از طرف دیگر، تفاوت معناداری بین گروه‌ها در تغییرات سطح tnf-? مشاهده نشد (227/0=p). نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی می‌تواند سطوح ویسفاتین پلاسما را کاهش دهد و بیان سیتوکین‌های التهابی را دستخوش تغییرات کند. بنابراین، شاید بتوان گفت این برنامه‌ی تمرینی باعث پیشگیری و بهبود بیماری‌های التهابی از قبیل چاقی، دیابت و مقاومت انسولینی می‌شود.واژگان کلیدی: تمرین هوازی، اینترلوکین 6، فاکتور نکروز تومور آلفا، ویسفاتین