بررسی اثربخشی آموزش بر میزان آگاهی و نحوه‌ی نگرش زنان یایسه در مورد علایم و عوارض یایسگی

زمینه و هدف: شناخت عوارض یایسگی و راه‌های پیشگیری از آن‌ها، از ضروریات زندگی هر زنی است که این امر مهم از طریق آموزش بهداشت، عملی است. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش بر میزان آگاهی و نحوه‌ی نگرش زنان یایسه در مورد علایم و عوارض یایسگی انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه‌ی نیمه تجربی تعداد 100 زن 45 تا 60 ساله به‌طور تصادفی و مبتنی بر هدف انتخاب و پس از کسب رضایت وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای شامل سه بخش اطلاعات فردی، سوالاتی جهت سنجش آگاهی و سوالات بررسی نگرش بود. برای تعیین اعتبار ابزار گردآوری داده‌ها از روش اعتبار محتوایی و جهت تعیین پایایی ابزار از روش آزمون مجدد استفاده شد. ضریب همبستگی نتایج آگاهی 94/0 و نگرش 86/0 بود. ابتدا اطلاعات مربوط به آگاهی و نحوه نگرش زنان یایسه درباره‌ی علایم و عوارض یایسگی قبل از اجرای برنامه‌ی آموزشی، با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری گردید. سپس برنامه‌ی آموزشی بر اساس بسته‌ی آموزشی معاونت سلامت تشکیل گردید. ارزشیابی به‌وسیله‌ی پرسشنامه در مرحله‌ی آزمون ثانویه پس از گذشت دو ماه از آموزش صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه، در سطح معنی‌داری 05/0 p? مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: بین میانگین آگاهی قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (0001/0p < ). قبل از آموزش آگاهی 11 درصد از افراد ضعیف، 88 درصد متوسط و فقط 1 درصد خوب بود. پس از آموزش آگاهی هیچ یک از افراد مورد پژوهش ضعیف نبود؛ آگاهی 73 درصد متوسط و 27 درصد خوب بود. بین نحوه‌ی نگرش قبل و بعد از آموزش نیز تفاوت معنی‌دار آماری وجود داشت (0001/0p < ). قبل از آموزش نگرش 7 درصد از افراد منفی و 59 درصد مثبت بود؛ پس از آموزش نگرش 80 درصد مثبت بود.نتیجه گیری: آموزش زنان یایسه سبب ارتقای سطح آگاهی، تغییر نحوه‌ی نگرش آنان درباره‌ی یایسگی می‌شود. بنابراین اجرای برنامه‌های آموزشی بهترین راه تقویت بنیه‌ی علمی، تغییر در نگرش و رفتار و توانمندسازی افراد است.واژگان کلیدی: آموزش، آگاهی، نگرش، علایم، یایسگی