رابطه‌ی ضخامت شریان کاروتید در زنان مسن و استیوارتریت دست

زمینه و هدف: استیوآرتریت شایع‌ترین بیماری مفصلی و بزرگ‌ترین علت ایجاد ناتوانی در میان افراد میانسال و مسن است، که با مکانیسم تخریب پیشرونده‌ی غضروف مفصلی باعث ایجاد درد مزمن و اختلال عملکرد مفاصل درگیر می‌شود. هنوز علت اصلی این بیماری به درستی شناخته نشده است. طی چندین مطالعه‌ی اپیدمیولوژیک در کشور‌های دیگر ارتباط این بیماری با بیماری‌های قلبی و عروقی گزارش شده است. هدف ما از این مطالعه بررسی وضعیت ضخامت کاروتید در زنان با استیوآرتریت دست در مقایسه با افراد هم سن ولی بدون استیوآرتریت بود.روش بررسی: در این مطالعه‌ی توصیفی تحلیلی بر روی 256 نفر از زنان میانسال و مسن مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حضرت ولیعصر زنجان که با معاینه‌ی مفاصل دست در دو گروه بیماران مبتلا به استیوآرتریت و گروه بدون استیوآرتریت تقسیم شده بودند، با استفاده از سونوی داپلر شریان کاروتید از نظر میزان و شدت آترواسکلروز و وجود یا نبود پلاک آترواسکلروتیک بررسی شدند. نتایج حاصل شده با استفاده از تست‌های آماری chi-square و independent t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتندیافته‌ها: در این بررسی 256 زن با میانگین سنی 79/56 سال شرکت کرده بودند. 8/30 درصد از زنان مبتلا به استیوآرتریت و 5/17 درصد از زنان سالم پلاک آترواسکلروتیک شریان کاروتید داشتند، که به لحاظ آماری این تفاوت معنی‌دار بود (009/0=p، 1/2= or). پس از کنترل سن هنوز وجود استیوآرتریت یک ریسک فاکتور برای پلاک کاروتید محسوب می‌شد. میانگین ضخامت انتیمای شریان کاروتید در بیماران 975/0 میلی‌متر و در افراد سالم 910/0 میلی‌متر بود (0001/0p < ).نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه همراهی معنی‌داری میان بیماری استیو آرتریت و بیماری‌های آترواسکلروتیک نشان داد. پیشنهاد می‌گردد در مطالعات بعدی بررسی اثر پیشگیری کنندگی دارو‌های کاهنده‌ی آترواسکلروز بر پیشرفت استیوآرتریت مورد توجه قرارگیرند.واژگان کلیدی: استیو آرتریت، آترواسکلروز، پلاک کاروتید، زنان