نقش سمیت پاراکسون در ایجاد استرس اکسیداتیو در در بافت طحال و قلب موش صحرایی

زمینه و هدف: پاراکسون به عنوان فرم فعال پاراتیون، یکی از مهم‌ترین حشره‌کش‌های ارگانوفسفره است که در کشاورزی استفاده می‌شود.بعضی از ارگانوفسفره‌ها قادرند باعث تولید رادیکال‌های آزاد و القای اختلال در سیستم آنتی اکسیدان بدن شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر پاراکسون بر القای استرس اکسیداتیو در بافت‌های قلب و طحال موش صحرایی بود.روش بررسی: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به 4 گروه (در هر گروه 7 سر) تقسیم شدند. گروه کنترل روغن ذرت را به‌عنوان حلال پاراکسون و سه گروه که دوزهای مختلف پاراکسون (3/0، 7/0 و 1 میلی‌گرم در کیلو‌گرم) را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از تزریق حیوانات با اتر بیهوش و بافت‌های قلب و طحال جدا گردید و فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز (sod)، کاتالاز (cat) و گلوتاتیون s- ترانسفراز (gst) و لاکتات دهیدروژناز (ldh) همچنین غلظت گلوتاتیون (gsh) و مالون دی آلدیید (mda) توسط روش‌های بیوشیمیایی تعیین شدند.یافته‌ها: فعالیت آنزیم‌هایsod وgst در بافت های قلب و طحال و فعالیت cat در قلب در دوز‌های بالاتر از 3/0 میلی‌گرم در کیلو‌گرم پاراکسون به‌طور معنی‌دار افزایش یافته، در حالی‌که فعالیت cat در بافت طحال و غلظتgsh در هر دو بافت کاهش یافت. کاهش فعالیت آنزیم ldh و افزایش غلظت mda در دوز 1 میلی‌گرم در کیلو‌گرم پاراکسون در بافت قلب مشاهده شد. نتیجه‌گیری: پاراکسون تولید رادیکال‌های آزاد و استرس اکسیداتیو وابسته به دوز را القا می‌کند. بافت قلب حساسیت بیشتری را در مقابل اثرات پاراکسون بر روی القای استرس اکسیداتیو نسبت به بافت طحال دارد.