تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین، مقاومت و حساسیت انسولینی مردان جوان غیر فعال

زمینه و هدف: آدیپونکتین نقش مهمی در هیپرگلیسمی، لیپولیز و مکانیسم‌های التهابی دارد. مکانیسم‌هایی که بتوانند ارتباط بین آدیپونکتین و مقاومت انسولین را در پاسخ به فعالیت‌های ورزشی توضیح دهند، هنوز مبهم باقی مانده‌اند. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین، مقاومت و حساسیت انسولینی و عملکرد سلول بتا در مردان جوان غیرفعال بود. روش بررسی: به این منظور، 18 نفر از دانشجویان به‌صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (9n=، سن: 41/1±33/24 سال، قد: 91/4±22/176 سانتی‌متر، وزن: 59/6±27/72 کیلو‌گرم) و کنترل (9n=، سن: 01/2±27/23 سال،قد: 88/6±22/180 سانتی‌متر، وزن: 23/7±27/76 کیلو‌گرم) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته پروتکل تمرینی hiit را اجرا کردند. هر جلسه شامل چهار تا شش تکرار دویدن با حداکثر سرعت در یک ناحیه‌ی 20 متری با 30 ثانیه ریکاوری بود. نمونه‌های خونی یک روز قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی، به‌صورت ناشتا جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری t مستقل و همبسته انجام شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد، سطوح سرمی آدیپونکتین در گروه تجربی افزایش معناداری داشت (047/0p=) و درصد چربی بدن نیز در این گروه به صورت معنادار کاهش یافت (019/0p=). هر چند غلظت‌های سرمی انسولین، گلوکز ناشتا و مقادیر مقاومت به انسولین کاهش و مقادیر حساسیت به انسولین و عملکرد سلول بتا افزایش یافتند، اما این تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند (p > 0/05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، اجرای hiit از نظر تاثیر زمانی یک عامل کارآمد در افزایش غلظت آدیپونکتین و کاهش درصد چربی بدن می‌باشد. همچنین، به شدت فعالیت ورزشی به عنوان یک عامل بسیار مهم در افزایش غلظت آدیپونکتین می‌توان اشاره کرد.