اثر مورفین خوراکی بر تکوین حباب‌های مغزی پروزنسفال و رومبنسفال در جنین موش بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار

زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که مصرف مورفین در طی بارداری می‌تواند موجب تاخیر در نمو جنین و ایجاد نقایص جنینی گردد. این پژوهش به بررسی اثر مصرف مورفین توسط مادر باردار و اثرات آن بر تکوین حباب‌های مغزی پروزنسفال و رومبنسفال در جنین موش بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار پرداخت.روش بررسی: تعداد 12 موش ماده با محدوده‌ی وزنی 170 تا200 گرم استفاده شد. گروه‌های آزمایش و کنترل پس از بارداری، گروه آزمایش مورفین را با دوز 05/0 میلی‌‌گرم در میلی‌لیتر در آب آشامیدنی دریافت نمودند. گروه کنترل فقط آب آشامیدنی دریافت می‌کردند. در روز 10 بارداری موش‌های باردار با کلروفرم کشته شده، جنین‌ها به‌همراه رحم طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج، به‌منظور فیکس شدن به مدت یک هفته در محلول فرم‌آلدیید 10 درصد قرار گرفتند. سپس جنین‌های فیکس شده مراحل پردازش بافتی را طی و پس از برش‌گیری و رنگ‌آمیزی با هماتوکسیلین-ایوزین از نظر تکوین حباب‌های اولیه‌ی مغزی پروزنسفال، رومبنسفال و ضخامت قشر مغز به وسیله‌ی میکروسکوپی نوری و نرم‌افزار موتیک مورد برسی قرار گرفت.یافته‌ها: کاهش شدید مساحت رومبنسفال و پروزنسفال در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل قابل ملاحظه بود. همچنین افزایش ضخامت قشر مغز در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی‌دار نشان داد (05/0p < ).نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف مورفین در دوران بارداری باعث نقص تکوین حباب‌های مغز اولیه در جنین می‌گردد. این آسیب ممکن است منشا نقص عملکرد و تکوین دستگاه عصبی مرکزی در نوزادانی باشد که از مادران معتاد به دنیا آمده‌اند.