بررسی اثر مکمل‌های روی و ملاتونین بر یادگیری و حافظه‌ی فضایی موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین

زمینه و هدف: دیابت شیرین یک معضل پیچیده‌ی متابولیک که است که باعث ایجاد اختلال در یادگیری و حافظه‌ی فضایی می‌شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر مکمل‌های روی و ملاتونین بر یادگیری و حافظه‌ی فضایی موش‌های صحرایی دیابتی بود.روش بررسی: در این مطالعه‌ی تجربی از 5 گروه 10 سری موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. گروه شاهد (c)، گروه موش‌های دیابتی با رژیم غذایی نرمال (d)، حیوانات دیابتی دریافت کننده‌ی روی (روزانه 227 میلی‌گرم در لیتر آب آشامیدنی، d+z)، موش‌های دیابتی دریافت کننده‌ی ملاتونین (روزانه 150 میلی‌گرم در لیتر آب آشامیدنی، d+m) و موش‌های دیابتی دریافت کننده‌ی هر دو مکمل (d+zm). مصرف مکمل‌ها از 5 روز قبل از القای دیابت (تک دوز 60 میلی‌گرم به‌ازای وزن بدن استرپتوزوسین) شروع شد. 20 روز بعد از القای، یادگیری فضایی به‌مدت 5 روز (هر روز 4 جلسه) در ماز آبی موریس سنجیده شد. در روز آخر نیز حافظه‌ی فضایی بررسی شد و میزان قند و انسولین سرم ارزیابی گردید.یافته‌ها: موش‌های دیابتی در مقایسه با حیوانات کنترل، به‌منظور یافتن سکوی پنهان زمان بیشتری را در ماز سپری کرده، مسافت کمتری را نیز پیمودند (0001/0p < ). در مرحله‌ی پروب نیز آن‌ها زمان کمتری را در ربع هدف گذراندند (004/0p=). مصرف همزمان مکمل‌ها مانع از ایجاد اختلال در یادگیری و حافظه‌ی فضایی موش‌های دیابتی شد.نتیجه‌گیری: القای دیابت در موش‌های صحرایی باعث ایجاد اختلال در روند یادگیری و تثبیت حافظه‌ی فضایی آن‌ها در ماز آبی موریس شده، مصرف مکمل‌های ملاتونین و روی با این اختلال مقابله می‌کند. واژگان کلیدی: دیابت شیرین، استرپتوزوسین، یادگیری ماز، روی، ملاتونین، موش صحرایی