بررسی صحت تشخیص بالینی فارنژیت استرپتوککی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان‌های زنجان

زمینه و هدف: فارنژیت استرپتوککی یکی از مهم‌ترین عفونت‌های باکتریایی است که عدم درمان صحیح آن منجر به ایجاد عوارضی نظیر عوارض قلبی و کلیوی می‌گردد. علی رغم آن که فارنژیت استرپتوکوکی تنها درصد اندکی از اتیولوژی فارنژیت را شامل می‌شود، در درمان بسیاری از بیماران مبتلا به فارنژیت، مشتقات پنی‌سیلین تجویز می‌شود. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عفونت استرپتوکوکی در بیماران مبتلا به فارنژیتی که تحت درمان با مشتقات پنی‌سیلین قرار می‌گیرند و نیز تعیین الگوی مقاومت دارویی آن‌ها پایه ریزی شده استروش بررسی: در این بررسی مقطعی تعداد 437 بیمار 1تا90 ساله مبتلا به فارنژیت مراجعه کننده به اورژانس که پس از معاینه جهت درمان مشتقات پنی‌سیلین تجویز شد، مورد مطالعه قرار گرفتند. از هر بیمار نمونه سواب حلق جهت کشت و تهیه‌ی اسمیر گرفته شد، سپس مقاومت آنتی‌بیوتیکی استرپتوکوک‌های بتاهمولیتیک گروه a مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: از میان 437 بیمار مبتلا به فارنژیتی که برایشان تشخیص استرپتوکک داده شده بود، تنها 31 بیمار (09/7 درصد) کشت مثبت حلق برای استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه a داشتند. مقاومت دارویی نسبت به اریترومایسین 2/38 درصد, جنتامایسین 8/58 درصد و پنی‌سیلین 9/2% گزارش گردید.نتیجه‌گیری: با توجه به این که در 09/7 درصد از بیمارانی که آنتی‌بیوتیک دریافت کرده بودند, اندیکاسیون تجویز دارو وجود داشت, به نظر می‌رسد که میزان مصرف غیر منطقی این رده داروها در بیماران فارنژیتی بسیار بالاست و این موضوع منجر به افزایش احتمال مقاومت دارویی و ایجاد آلرژی نسبت به این قبیل آنتی‌بیوتیک‌ها می‌گردد، لذا در برنامه‌های آموزشی پزشکان باید این مساله مد نظر باشد. واژگان کلیدی: استرپتوکوک، فارنژیت، مشتقات پنی‌سیلین، مقاومت آنتی‌بیوتیکی