تاثیر دوکوزاهگزانوئیک اسید بر یادگیری و حافظه فضایی در مدل بیماری آلزایمر موش‌های صحرایی نر بالغ

زمینه و هدف: دوکوزاهگزانوئیک اسید (dha) فراوان ترین اسید چرب غیر اشباع در مغز است و یکی از اجزای ساختاری غشای سلول های عصبی است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر dha بر اختلال یادگیری و حافظه ی فضایی در مدل بیماری آلزایمر با تخریب الکتریکی هسته ی قاعده ای مگنوسلولاریس (nbm) انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه 56 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (wistar) به هشت گروه تقسیم شدند: کنترل، تخریب (تخریب الکتریکی دو طرفه ی nbm)، شاهد تخریب (ورود الکترود به nbm بدون القای جریان الکتریکی)، تخریب dha (5، 2.5، 1، 0.1 میلی گرم بر کیلوگرم) و حلال (تخریب+روغن کنجد 0.2 میلی لیتر). یک هفته بعد، موش های صحرایی به مدت 5 روز با دستگاه ماز y شکل آموزش دیدند. بیست و پنج روز بعد از آموزش، آزمون فراخوانی حافظه برای ارزیابی حافظه ی بلند مدت انجام گرفت.یافته ها: تخریب دوطرفه ی nbm منجر به کاهش یادگیری فضایی در مقایسه با گروه های کنترل و شاهد تخریب گردید (0.001>p). در گروه حلال در مقایسه با گروه تخریب هیچ تغییری در یادگیری فضایی مشاهده نگردید. همچنین درمان با dha در گروه های تخریب dha 1میلی گرم بر کیلوگرم، (0.05>p)، تخریب dha(0.01>p) 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم، تخریب dha 5 میلی گرم بر کیلوگرم (0.01>p)، موجب افزایش معنی دار در یادگیری فضایی گردید. علاوه بر این بین نتایج روز پنجم آموزش و آزمون فراخوانی حافظه ی روز سی ام تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: دوکوزاهگزانوئیک اسید بصورت وابسته به مقدار موجب بهبود نقص یادگیری فضایی در مدل بیماری آلزایمر با تخریب الکتریکی nbm می گردد.