تاثیر یک دوره تمرین ورزشی مقاومتی با شدت بالا بر سطوح اینترلوکین -10، Tumor Necrosis Factoralpha (Tnfα) و Brainderived Neurotrophic Factor (Bdnf) در مغز رت‌های Lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی

مقدمه: multiple sclerosis (ms)، بیماری التهابی دمیلینه کننده‌ی مزمن central nervous system (cns) است. واکنش التهابی با تنظیم افزایشی انواعی از سیتوکاین‌ها در ضایعات ms همبستگی دارد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر برنامه‌ی ورزشی مقاومتی با شدت بالا در پیش‌گیری از بیماری آنسفالومیلیت خود ایمنی (experimental autoimmune encephalomyelitis یا eae) (مدلی برای مطالعه‌ی ms) بود. روش‌ها: تمرینات مقاومتی به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. شروع برنامه‌ی تمرینی با بار معادل 50 درصد وزن بدن رت بود. حیوانات در دو جلسه‌ی اول، 108 تکرار (بالا رفتن از نردبان) را با فواصل استراحت 2 دقیقه‌ای انجام دادند. رت‌ها با نخاع خوکچه‌ی هندی و complete freund's adjuvant ایمونیزه شدند. روند بیماری و تغییرات وزن رت‌ها روزانه مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل آنسفالومیلیت خود ایمنی در انتهای هفته‌ی ششم تمرینات القا شد.یافته‌ها: تمرین مقاومتی در رت‌های ماده‌ی نژاد lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمنی، منجر به کاهش معنی‌دار tumor necrosis factor alpha (tnfα) (0/001 = p) و افزایش معنی‌دار اینترلوکین-10 (interleukin-10 یا il-10) (0/001 = p) شد، اما تغییر معنی‌داری در عامل مشتق شده از مغز (brainderived neurotrophic factor یا bdnf) ایجاد نکرد (0/055 = p). همچنین، علایم بالینی در رت‌های تمرین کرده با تاخیر ظاهر شد.نتیجه‌گیری:با توجه به نتایج، به نظر می‌رسد تمرینات مقاومتی با مدت و شدت لازم موجب تاخیر در بروز و کاهش شدت علایم بالینی، عدم تغییر bdnf، کاهش tnf-α و افزایش il-10 در رت‌های lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمنی می‌شود.