شناسایی وضعیت مبنا برای مطالعات سونوگرافیک فاشیای توراکولمبار زنان

مقدمه فاشیا، بافت فیبری کلاژنی است که قسمتی از سیستم گسترده‌ی انتقال نیروی بدن را شکل می‌دهد. برای شناخت دقیق نقش این عامل غیر انقباضی و بسیار گسترده و تامین کننده‌ی ثبات و غنی از گیرنده‌های عمقی، مطالعات زیادی مورد نیاز است. مطالعاتی که به بررسی فاشیای توراکولمبار موجود زنده پرداخته‌اند، به طور معمول از تکنیک‌های سونوگرافی بهره برده‌اند. با توجه به تنوع وضعیت‌های مورد مطالعه، مطالعه‌ی حاضر با هدف ارایه‌ی وضعیتی مبنا برای انجام این مطالعات انجام شد. ;روش‌ها 53 آزمودنی سالم به صورت داوطلبانه با اعلام رضایت کتبی در این مطالعه شرکت داده شدند. سپس، با علامت‌گذاری 2 سانتی‌متری مهره‌ی و در وضعیت‌های دمر، نشسته و چهار دست و پا و در انتهای دم و بازدم در سمت راست و چپ ضخامت فاشیای توراکولمبار با استفاده از روش سونوگرافی ثبت شد. ;یافته‌ها یافته‌های سونوگرافی در دو وضعیت دمر و نشسته نشان داد که ضخامت فاشیا در انتهای دم به طور معنی‌داری بیشتر از انتهای بازدم بود و این رابطه در هر دو طرف راست و چپ برقرار بود، اما در وضعیت چهار دست و پا، این رابطه معکوس شد؛ به گونه‌ای که ضخامت بافت فاشیا در انتهای بازدم، بیشتر از انتهای دم بود. از این رو، عامل تنفس بر ضخامت فاشیا و عامل وضعیت نیز بر تغییرات ضخامت فاشیا تاثیرگذار است. ;نتیجه‌گیری یافته‌ها نشان می‌دهد که رفتار فاشیای توراکولمبار در وضعیت‌های مختلف، متفاوت است. از طرفی تنفس نیز تعیین کننده‌ی رفتار فاشیا می‌باشد. از این رو، پیشنهاد می‌شود با اصلاح وضعیت و انجام تمرینات تنفسی، احتمال می‌رود در بلند مدت، تغییراتی در فاشیای توراکولمبار مشاهده گردد. همچنین، در انجام مطالعات سونوگرافیک، به طور حتمی باید به این دو عامل توجه ویژه‌ای شود. این مطالعه، وضعیت نشسته‌ی سمت راست و انتهای بازدم را به عنوان وضعیت مبنا در ارزیابی سونوگرافیک thoracolumbar fascia (tlf) معرفی می‌نماید.