اثرات ال-کارنیتین بر روی پارامترهای التهابی و آنژیوژنز در مدل التهابی air pouch در موش صحرایی

مقدمه: این مطالعه، با هدف بررسی اثرات داروی الکارنیتین (l-carnitine یا l-car) بر روی پارامترهای التهابی و آنژیوژنز در مدل التهابی air pouch انجام شد. روش‌ها: در ناحیه‌ی پشتی موش‌های صحرایی نر نژاد wistar، پس از بیهوشی به ترتیب 20 و 10 میلی‌لیتر هوای استریل در روزهای 1 و 3 به صورت زیر پوستی تزریق شد. در روز 6، کاراژنین به داخل pouch تزریق گردید. نرمال‌سالین به عنوان شاهد و l-car با دزهای 250، 500، 1000 و 2000 میکروگرم به ازای هر موش، هم‌زمان با تزریق کاراژنین و همچنین 24 و 48 ساعت بعد از آن به داخل pouch تزریق شد. بعد از 72 ساعت، مایع داخل pouch برای تعیین حجم اگزودا و شمارش لکوسیتی و اندازه‌گیری غلظت vascular endothelial growth factor (vegf) و interleukin-1 beta (il-1ß) جمع‌آوری و بافت گرانولومای تشکیل شده از بدن حیوان جدا و توزین گردید. برای تعیین آنژیوژنز در بافت گرانولوما، از روش سنجش غلظت هموگلوبین استفاده شد. یافته‌ها: l-car با تمام دزهای به کار رفته، تجمع لکوسیتی را در اگزودا کاهش داد (0/001>p)، اما وزن بافت گرانولوما فقط با دز 2000 میکروگرم کم شد (0/001>p). حجم اگزودا نیز با تمام دزها و سطح il-1ß با دزهای 250 و 500 میکروگرم دارو به صورت معنی‌داری کاهش یافتند. lcar، نه تنها اثرات مهاری بر روی vegf نداشت، بلکه دز 1000 میکروگرم آن سطح vegf را افزایش داد (0/01 >p). نتیجه‌گیری: اثرات ضد التهابی دارد، اما با دزهای به کار رفته، فاقد اثر ضد آنژیوژنز در این مدل بود. احتمال می‌رود اثرات ضد التهابی l-car با اثر مهاری آن بر روی il-1ß مرتبط باشد.