بررسی زمان بقا و عود بیماران مبتلا به سرطان کولون در مراجعین به مرکز آموزشی درمانی الزهرای (س) اصفهان در سال‌های 90-1381

مقدمه: سرطان کولون در مقایسه با سایر بدخیمی‌ها، شیوع بالایی دارد و از طرفی، این بیماری دارای علایم بسیار شدید و پیش‌آگهی ضعیفی است. از این رو، هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، بررسی زمان بقا و عود بیماران مبتلا به سرطان کولون در طی 10 سال بود. روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، بر روی 100 بیمار انجام گرفت. برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به هر یک از بیماران، از پرونده‌های بیمارستانی آن‌ها استفاده شد. در صورت وجود نقص در پرونده و یا عدم اطلاع از وضعیت فعلی بیمار، از طریق آدرس و یا شماره‌ی تلفن با بیماران تماس گرفته شد و نواقص موجود در پرونده برطرف گردید. جهت تعیین میزان بقا، از روش kaplan-meier و برای مقایسه‌ی میزان بقا، از روش log rank استفاده شد. یافته‌ها: از میان شرکت کنندگان، 64 نفر (64 درصد) مرد و 36 نفر (36 درصد) زن بودند. همچنین، بقای یک ساله برابر 89 درصد و بقای 5 ساله برابر 47 درصد بود. تعداد 54 درصد از مراجعین در قید حیات بودند و میانگین و میانه‌ی زمان بقای بیماران به ترتیب 57/78 و 62/00 ماه (4/81 و 5/17 سال) بود. همچنین، مشخص شد که دریافت شیمی‌درمانی بعد از عمل و عود موضعی، بر روی بقای بیماران تاثیر معنی‌داری دارد (0/050>p). در عود موضعی، تنها 22 درصد از مراجعین دچار عود شده بودند و جنسیت، مرحله‌ی (stage) بیماری، متاستاز کبدی، وضعیت فعلی بیمار و درگیری گره‌ی لنفاوی بر روی زمان عود بیماری افراد مبتلا به سرطان کولون موثر بود (0/050>p). نتیجه‌گیری: مرحله‌ی بیماری، شیمی‌درمانی بعد از عمل، عود موضعی و درگیری گره‌ی لنفاوی در میزان بقای بیماران موثر است و سبب تغییر میزان بقای بیماران می‌شود. از این رو، با تشخیص زود هنگام بیماران و ترکیب چندین روش درمانی، می‌توان میزان بقای بیماران را افزایش داد.