مقایسه‌ی تمایز سلول‌های b به پلاسمابلاست در حضور محرک‌های anti-human cd40 و anti-igm f(ab)`2 و یا لیپوپلی‌ساکارید (lps) و anti-human cd40 (در شرایط آزمایشگاه)

مقدمه: دگرگونی و تمایز سلول‌های b فعال شده به پلاسموسیت‌ها و همچنین، سلول‌های خاطره‌دار وابسته به پیام‌های حاصل از گیرنده‌ی سلول b می‌باشد. پیام‌های ناشی از گیرنده‌ی آنتی‌ژن و گیرنده‌های سیتوکاینی سطح سلول‌های b، سبب القای بروز عوامل رونوشت‌برداری خاصی می‌شوند که در نهایت این عوامل، تعیین کننده‌ی سرنوشت سلول b می‌باشند. روش‌ها: جداسازی سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی (peripheral blood mononuclear cells یا pbmcs) با استفاده از گرادیان شیب غلظت و با استفاده از فایکول انجام گرفت و سپس، جداسازی سلول‌های b خالص با روش magnetic-activated cell sorting (macs) انجام شد. در مرحله‌ی بعد، برای تحریک و تمایز سلول‌های b به پلاسمابلاست‌ها، این سلول‌‌ها در محیط roswell park memorial institute1640 (rpmi1640) در حضور purified anti human cd40 antibody و anti-igm f(ab)`2 یا و purified antihuman cd40 antibody و لیپوپلی‌ساکارید (lipopolysaccharides یا lps) کشت داده و سپس، پلاسمابلاست‌ها با استفاده از سه نشانگر cd38+، cd27+ و igm به روش فلوسایتومتری ارزیابی شد. یافته‌ها: در محیط in vitro، با تحریک دایمی لنفوسیت‌های b از طریق crosslink کردن گیرنده‌ی آن‌ها (b cell receptor یا bcr) و تحریک با anti-human cd40 antibody و anti-igm f(ab)`2 و یا anti-cd40 و lps اغلب سلول‌های b زنده مانده بودند و حتی تمایز آن‌ها به رده‌ی دیگری از سلول‌های b (پلاسمابلاست‌های cd38+، cd27+ و -igm) مشاهده شد. از نظر آماری، تفاوت معنی‌داری در بیان نشانگرهای پلاسمابلاستی در سطح سلول‌ها در هر دو حالت تحریکی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: سلول‌های b این توانایی را دارند که در شرایط کشت in vitro و تحریک با محرک‌های متفاوت، همانند محیط in vivo به رده‌ی سلولی پلاسمابلاست تمایز یابند. با این وجود، برای دستیابی به بهترین شرایط جهت تمایز سلول‌های b، عواملی نظیر ماهیت تحریک، مدت زمان تحریک و استفاده از محرک‌های متفاوت که نقش مهمی دارند، باید مد نظر قرار گیرند.