ارزیابی و مقایسه‌ی تکنیک‌های مختلف پرتودرمانی سه بعدی انطباقی (3d-conformal) و intensity-modulated radiation therapy (imrt) برای درمان سرطان غده‌ی پاروتید

مقدمه:در این مطالعه، مقایسه‌ای بین دز جذبی پاروتید و بافت حساس اطراف آن در انواع طراحی درمان‌های مختلف جهت دستیابی به تکنیک بهینه‌ی درمان انجام گردید. دز جذبی اعضای مختلف با استفاده از نرم‌افزار طراحی درمان اندازه‌گیری شد.روش‌ها:طراحی و انجام کانتورینگ بر روی اسکن 15 بیمار، با استفاده از نرم‌افزار tigrt صورت گرفت. 6 تکنیک مقایسه شدند. در نهایت، با مقایسه‌ی میانگین دز رسیده به هر عضو با استفاده از نمودار dose volume histogram (dvh) تکنیک بهینه معرفی گردید. تکینک‌های استفاده شده شامل 1) جفت وج یک‌طرفه با فوتون‌های 6 مگاولت، 2) سه فیلد قدامی خلفی و خلفی قدامی وج شده و جانبی با فوتون 6 مگاولت، 3) ترکیبی از بیم‌های فوتون 6 مگاولت و الکترون 12 مگاالکترون‌ولت با وزن 1:4، 4) ترکیبی از بیم‌های فوتون 6 مگاولت و الکترون 15 مگاالکترون‌ولت با وزن 1:4، 5) intensitymodulated radiation therapy (imrt) 4 عدد بیم فوتون 6 مگاولت با زوایای گانتری مختلف و 6) همانند تکنیک 5 به علاوه‌ی کانتور یک حاشیه‌ی کوچک اطراف بافت تومورال بودند.یافته‌ها:تکنیک‌های 5 و6 که تکنیک‌های imrt بودند، بیشترین دز را به تومور و کمترین دز را به بافت‌های سالم اطراف تومور می‌رساندند. در بین تکنیک‌های سه بعدی انطباقی (3d-conformal radiation therapy)، تکنیک 2، میزان دز بیشتر و تکنیک‌های 3 و 4 دز کمتری به تومور دادند. در تکنیک‌های imrt، می‌توان از میزان دز رسیده به پاروتید مقابل صرف نظر نمود.نتیجه‌گیری:تکنیک‌های imrt، مناسب‌ترین روش برای درمان سرطان غده‌ی پاروتید می‌باشند و تکنیک 6، نتیجه‌ی بهتری را در میزان توزیع دز رسیده هم به بافت تومورال و هم به بافت سالم دارد. در بین روش‌های انطباقی، تکنیک 2 متوسط دز تحویلی بیشتری به تومور دارد.