بررسی ارتباط اسیدوز با بروز کواگولوپاتی در بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه‌

مقدمه: یکی از نشانگرهای اولیه در بروز کواگولوپاتی در بیماران بدحال، اسیدوز می‌باشد که می‌تواند منجر به افزایش مرگ و میر در بیماران بستری در بخش‌ مراقبت‌های ویژه شود. هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، بررسی ارتباط اسیدوز با بروز کواگولوپاتی در بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی آینده‌نگر، 120 بیمار بدحال بستری در بخش‌ مراقبت‌های ویژه‌ی مرکز آموزشی و درمانی الزهرای (س) اصفهان، طی مدت 14 روز از نظر علایم اسیدوز و کواگولوپاتی تحت بررسی قرار گرفتند و ارتباط بین شدت اسیدوز و کواگولوپاتی در آنان تعیین گردید. یافته‌ها: 15 بیمار به اسیدوز شدید مبتلا شدند که در 2 نفر (13/3 درصد) کواگولوپاتی متوسط و در 13 نفر (86/7 درصد) کواگولوپاتی شدید رخ داد. 20 بیمار مبتلا به اسیدوز متوسط شدند که در 9 نفر (0/45 درصد) کواگولوپاتی خفیف و در 9 نفر (0/45 درصد) کواگولوپاتی متوسط ایجاد شد. 23 بیمار مبتلا به اسیدوز خفیف شدند که شدت کواگولوپاتی در 16 نفر (69/6 درصد) خفیف، 2 نفر (8/7 درصد) متوسط و 5 نفر (21/7 درصد) شدید گزارش گردید. از 62 بیمار فاقد اسیدوز نیز شدت کواگولوپاتی در 38 نفر (61/3 درصد) خفیف و 8 نفر (12/9 درصد) متوسط بود. بین شدت اسیدوز و شدت کواگولوپاتی ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده گردید ( 0/001> p). نتیجه‌گیری: بروز و شدت اسیدوز با شدت کواگولوپاتی ارتباط معنی‌داری داشت. همچنین، مجموعه شاخص‌های مربوط به اسیدوز و کواگولوپاتی تاثیر معنی‌داری را در سرانجام بیماری نشان داد. در بیماران دچار اسیدوز به ویژه طیف شدید، لازم است اقدامات ضروری جهت برطرف کردن اسیدوز به منظور پیشگیری از بروز کواگولوپاتی صورت گیرد.