بررسی مقایسه‌ای تاثیر سلنیوم دز بالا بر حداکثر فشار عضلات دمی در بیماران بدحال دریافت کننده‌ی خون بستری در بخش مراقبت‌های ویژه

مقدمه:مطالعات قبلی نشان داده است که بیماران دریافت کننده‌ی خون که تحت تهویه‌ی مکانیکی قرار دارند، با افزایش مقاومت راه هوایی روبه‌رو می‌شوند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر سلنیوم با دز بالا بر حداکثر فشار عضلات دمی در بیماران بدحال بستری دریافت کننده‌ی خون در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بود.روش‌ها:در یک مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 102 بیمار تحت ونتیلاسیون با ونتیلاتور مدک که سابقه‌ی دریافت خون داشتند، در سه گروه دریافت کننده‌ی 1000 و 500 میکروگرم سلنیوم تزریقی و بدون دارو (شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در طی مدت تهویه‌ی مکانیکی از نظر پارامترهای تنفسی و میزان مقاوت راه‌های هوایی، بررسی و مقایسه شدند.یافته‌ها:میانگین حداکثر فشار عضله‌ی دمی در بدو شروع ونتیلاسیون در سه گروه شاهد و 500 میکروگرم و 1000 میکروگرم سلنیوم به ترتیب 2.67 ± 28.12، 2.65 ± 29.41 و 2.16 ± 28.5 سانتی‌متر آب بود و اختلاف معنی‌داری بین سه گروه دیده نشد (0.10 = p). میانگین این متغیر در زمان رسیدن به pressure support ventilation (psv) معادل 8 سانتی‌متر آب، در سه گروه پیش‌گفته به ترتیب 1.47 ± 30.29-، 1.39 ± 30.12 و 1.96 ± 30.74 سانتی‌متر آب بود و اختلاف سه گروه معنی‌دار نبود (0.28 = p). این میانگین در زمان رسیدن به psv معادل 5 سانتی‌متر آب به ترتیب 1.91 ± 31.82، 2.68 ± 33.35 و 5.22 ± 30.76 سانتی‌متر آب بود؛ اختلاف سه گروه معنی‌دار نبود (0.10 = p).نتیجه‌گیری:تجویز مقادیر مختلف سلنیوم با کاهش مقاومت راه هوایی در بیماران تحت تهویه‌ی مکانیکی همراه نبود. از این رو، توصیه می‌گردد مطالعات وسیع‌تر و با حجم نمونه‌ی بالاتری در مورد نقش سلنیوم در بهبود پارامترهای تنفسی و تهویه‌ای، زمان و موفقیت جداسازی بیماران از دستگاه تهویه‌ی مکانیکی و دیگر پارامترهای تهویه‌ی مکانیکی انجام گیرد.