بررسی نتایج درمان جراحی فاشیکتومی بیماران مبتلا به دوپویترن

مقدمه: بیماری دوپویترن، بیماری بافت نرم است که با فیبروز پیش‌رونده فاشیای پالمار دست مشخص می شود. شیوع بیماری 11/0-0/5 و بروز آن در امریکا، سالانه 3 مورد در هر 10000 نفر است. درمان‌های دارویی در این بیماری، موفقیت چندانی نداشته است و شایع‌ترین درمان، استفاده از درمان‌های جراحی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات درمان جراحی فاشیکتومی بر contracture انگشتان در بیماران مبتلا به دوپویترن بود. روش‌ها: 36 بیمار مبتلا به دوپویترن برای شرکت در این مطالعه انتخاب شدند. شیوه‌نامه‌ی استاندارد فاشیکتومی بر روی این بیماران انجام شد. 3 هفته پس از جراحی، فیزیوتراپی آغاز شد. میزان flexion contracture در زمان‌های قبل از جراحی، 3، 6 و 12 ماه پس از عمل جراحی بررسی شد. از 36 بیمار شرکت کننده در مطالعه، 83/3 درصد مرد و بقیه زن بودند. میانگین سنی بیماران 8/06 ± 55/11 سال بود. مقایسه‌ی میزان flexion contracture در مفاصل metacarpophalangeal (mcp) و proximal interphalangeal (pip) در کلیه‌ی انگشتان قبل از عمل جراحی و 3 ماه پس از جراحی، نشان داد که این میزان کاهش معنی‌داری داشته است. مقایسه‌ی نتایج قبل از عمل جراحی و 6 و 12 ماه پس از جراحی، نشان دهنده‌ی کاهش معنی‌دار در flexion contracture در کلیه‌ی انگشتان بوده است. میزان contracture در 6 و 12 ماه پس از عمل، تفاوت چندانی نداشت. نتیجه‌گیری: درمان‌های جراحی مانند فاشیکتومی در بیماران مبتلا به دوپویترن، می‌تواند اثرات مثبت درمانی به همراه داشته باشد. میزان موفقیت درمانی فاشیکتومی و اعمال جراحی در بیماران دوپویترن بالا می‌باشد.