مقایسه‌ی طرح درمان‌های مختلف در رادیوتراپی hodgkin با درگیری گردن و مدیاستن به روش میدان‌های موازی مخالف

مقدمه: لنفوم hodgkin، یکی از بیماری‌های بدخیم قابل درمان است. شیوع بدخیمی‌های ثانویه به ویژه سرطان سینه و بیماری‌های قلبی- عروقی پس از رادیوتراپی، اهمیت بهینه کردن طرح ‌درمان برای بیمار را ضروری می‌نماید. در این مطالعه، مقایسه‌ای بین انواع طرح درمان‌های قابل انجام با به کارگیری فوتون‌های 6 و 18 مگاولت بر روی ناحیه‌ی درمانی گردن و مدیاستن انجام گردید. روش‌ها: در این مطالعه، با استفاده از نرم‌افزار tigrt کانتورینگ تمام اعضای حساس و حجم درمانی برای 18 بیمار زن مبتلا به لنفوم hodgkin با درگیری گردن و مدیاستن انجام شد و سپس، طرح درمان‌های مختلف با میدان قدامی- خلفی (ap-pa) با انرژی 6 و 18 مگاولت با وزن‌های مختلف مقایسه گردید. یافته‌ها: استفاده از فوتون 18 مگاولت با وزن یکسان از قدام و خلف نسبت به فوتون رایج 6 مگاولت، سبب کاهش 9-2 درصد دز میانگین برای اعضای پستان، قلب و ریه می‌شود. تغییر نقطه‌ی طبیعی‌سازی از مرکز تومور به sternal notch، اگر چه سبب کاهش دز میانگین رسیده به اعضای مورد مطالعه می‌گردد، اما با کاهش 13-9 درصدی دز میانگین رسیده به حجم درمانی، معیار طراحی درمان (105 درصد ± دز تجویزی) را برآورده نکرد. نتیجه‌گیری: برای زنان مبتلا به لنفوم hodgkin با درگیری مدیاستن و گردن، استفاده از فوتون 18 مگاولت با وزن یکسان از قدام و خلف با برآورده کردن معیار طراحی درمان (105 درصد ± دز تجویزی) مناسب‌تر می‌باشد. قرار دادن نقطه‌ی ایزوسنتر در مرکز تومور نسبت به sternal notch نتیجه‌ی مطلوب‌تری ایجاد می‌کند. یکنواختی بهتر توزیع دز در حجم درمان در به کارگیری فوتون 18 مگاولت حاصل می‌گردد.