بررسی عملکرد تیم احیای بیمارستان شهید چمران اصفهان در سال 1394

مقدمه: یکی از مهم‌ترین اقدامات جهت نجات جان بیماران دچار arrest قلبی، انجام عملیات احیا می‌باشد. این مطالعه، با هدف بررسی عملکرد تیم احیای بیمارستان چمران اصفهان انجام شد.روش‌ها: این مطالعه‌ی مقطعی، شامل 211 نفر از بیمارانی بود که در سال 1394 در بیمارستان یا خارج از آن دچار arrest قلبی- تنفسی شده بودند و برای آن‌ها، احیای قلبی ریوی (cardiopulmonary resuscitation یا cpr) شروع شده بود. اطلاعات احیای بیماران از روی چک لیست از پیش تهیه شده، تکمیل گردید.یافته‌ها: در این مطالعه، 211 نفر بیمار شامل 140 نفر (66.35 درصد) مرد و 71 نفر (33.65 درصد) زن مورد بررسی قرار گرفتند. شاخص‌های دموگرافیک اعم از جنس، سن بیماران و محل شروع احیا (داخل و یا خارج بیمارستان) در موفقیت اولیه و بقای یک ماهه تاثیر نداشت (0.050 < p برای همه)، اما نیاز به احیای پیشرفته، فاصله‌ی زمانی بین arrest تا شروع احیای پیشرفته، نیاز به شوک (در ریتم‌های قابل شوک)، فاصله‌ی زمانی arrest تا اولین شوک، طول مدت cpr و انطباق احیای پایه و پیشرفته با الگوریتم american heart association (aha) در موفقیت اولیه‌ی احیا تاثیر معنی‌داری داشت (0.050 > p برای همه)، اما در مورد بقای یک ماهه فقط فاصله‌ی زمانی arrest تا اولین شوک تاثیر معنی‌داری داشت (0.010 = p).نتیجه‌گیری: در این مطالعه، تاثیر شاخص‌های دموگرافیک بر نتایج حاصل معنی‌دار نبود، اما نیاز به احیای پایه، پیشرفته و دریافت شوک در ریتم‌های قابل شوک و همچنین، فاصله تا انجام اولین شوک، تاثیر معنی‌داری بر موفقیت اولیه‌ی حاصل از احیا داشته است. عدم تطابق احیا در درصدی از موارد با راهنمای aha، ضرورت بازآموزی منظم و مدون را گوشزد می‌کند.