نقش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودشفقتی در پیش‌بینی افسردگی، اضطراب و استرس بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: با توجه به شیوع بالای اختلالات روان‌پزشکی در بیماران مبتلا به دیابت و ارتباط بین مولفه‌های انعطاف پذیری روان‌شناختی و خودشفقتی با افسردگی، اضطراب و استرس، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش پیش‌بینی کنندگی انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودشفقتی بر افسردگی، اضطراب و استرس بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در شهر خرم‌آباد بود. روش‌ها: پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی بود. شرکت کنندگان در پژوهش، 102 نفر زن و مرد مبتلا به دیابت نوع 2 بودند که با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس از مراکز درمانی سطح شهر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ی خودشفقتی، پرسش‌نامه‌ی پذیرش و عمل و پرسش‌نامه‌ی افسردگی، اضطراب و استرس بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از ضریب همبستگی pearson و regression گام به گام و همچنین، نرم‌افزار spss استفاده شد. یافته‌ها: بین انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودشفقتی با متغیرهای افسردگی، اضطراب و استرس، رابطه‌ی منفی معنی‌داری وجود داشت (0.05 > p). همچنین، خودشفقتی متغیرهای اضطراب و استرس را بهتر تببین کرد و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، تنها متغیر افسردگی را بهتر تبیین کرد. نتیجه‌گیری:به طور کلی، افرادی با خودشفقتی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی بالاتر، افسردگی، اضطراب و استرس کمتری دارند. از این رو، انجام اقدامات مناسب برای افزایش شفقت نسبت به خود و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در بیماران مبتلا به دیابت پیشنهاد می‌شود.