بررسی تغییرات عوامل خونی، آنزیم‌های کبدی و thyroidstimulating hormone (tsh) در افراد پرتوکار در استان کردستان

مقدمه: کاربرد پرتوهای یون‌ساز در بخش‌های تشخیصی و درمانی اهمیت ویژه‌ای دارد؛ به طوری که در عمل تشخیص اولیه‌ی بعضی از بیماری‌ها تنها با کاربرد پرتوها امکان‌پذیر می‌باشد. در بخش درمان نیز پرتودرمانی مرکز اصلی ارایه‌ی خدمات درمانی به بیماران مبتلا به سرطان می‌باشد. امروزه، یکی از عوامل زیان‌آور محیط کار، پرتوهای یون‌ساز می‌باشد که می‌تواند باعث آسیب‌های جدی و جبران ناپذیری در افراد پرتوکار گردد. این مطالعه، با هدف شمارش سلول‌های خونی و بررسی آنزیم‌های کبدی و میزان thyroidstimulating hormone (tsh) در افراد پرتوکار شاغل در واحدهای تصویربرداری استان کردستان انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی مورد شاهدی، سلول‌های خونی، آنزیم‌های کبدی و میزان tsh در 142 نفر از افراد پرتوکار که شرایط لازم را داشتند و 142 نفر از افراد شاغل در سایر بخش‌های بدون تماس با اشعه که از نظر متغیرهای مداخله‌گر همسان بودند، بررسی شد. برای تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار spss در سطح معنی‌داری p کمتر از 0/05 استفاده شد. یافته‌ها: در مجموع، 282 نفر (141 نفر پرتوکار شاغل به عنوان گروه مورد و 141 نفر به عنوان گروه شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین لنفوسیت‌ها و آنزیم آلانین آمینوترانسفراز بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری داشت، اما سایر موارد در دو گروه تفاوتی را نشان نداد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، فعالیت پرتویی در بخش‌های کار با پرتو، باعث تغییر در بعضی از عوامل خونی می‌گردد، اما نمی‌تواند مطرح کننده‌ی میزان دز دریافتی افراد پرتوکار باشد. جهت افزایش ایمنی افراد پرتوکار در بخش‌های کار با پرتو، برای پایش این افراد، باید دزسنجی افراد را به روش سیتوژنتیک به صورت سالانه انجام داد تا بتوان دزسنجی دقیق را در این افراد انجام داد.