اثر اریتروپویتین بر آپوپتوز نورونی در شکنج دندانه‌ای هیپوکامپ در رت‌های آلزایمری شده با استرپتوزوسین

مقدمه: آلزایمر، اختلالی است که با تخریب نورونی مناطق درگیر در یادگیری و حافظه همراه است. بر اساس نتایج برخی مطالعات، اریتروپویتین شاید اثرات حفاظتی بر مغز داشته باشد. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر اریتروپویتین بر آپوپتوز نورونی در لایه‌ی گرانولار شکنج دندانه‌دار تشکیلات هیپوکامپ در مدل حیوانی بیماری آلزایمر بود.روش‌ها: برای ایجاد مدل آلزایمر، استرپتوزوتوسین به صورت دو طرفه در بطن‌های طرفی مغز رت‌ها تزریق گردید. پس از گذشت دو هفته و مشاهده‌ی آسیب ‌شناختی، رت‌ها به مدت دو هفته‌ی دیگر اریتروپویتین را با دوز 500 واحد بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی و یک‌روز در میان دریافت کردند. سپس رت‌ها تحت بیهوشی قرار گرفتند و مغز آن‌ها جهت مطالعه‌ی بافت‌شناسی تشریح گردید. جهت بررسی آپوپتوز نورونی، از روش terminal deoxynucleotidyl transferase biotindutp nickend- labeling (tunel) استفاده شد.یافته‌ها: چهار هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین در بطن‌های طرفی مغز، افزایش چشمگیر تعداد سلول‌های آپوپتوتیک در لایه‌ی گرانولار شکنج دندانه‌دار مشاهده شد (0.05 > p). هرچند اریتروپویتین تاثیری بر رت‌های گروه شاهد نداشت، اما به صورت معنی‌داری میزان آپوپتوز را در رت‌های گروه آسیب کاهش داد (0.01 > p).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه‌ی حاضر، شاید اریتروپویتین از طریق کاهش آپوپتوز نورونی بتواند در بهبود عوارض بیماری‌های نورودژنراتیو موثر باشد.