بررسی ارتباط بین سطح سرمی پروتئین واکنشگر c با حساسیت بالا و عملکرد باقی مانده‌ی کلیه در بیماران دیالیز صفاقی در طی یک سال

مقدمه: در بیماران تحت درمان با دیالیز صفاقی، عمکرد باقی مانده‌ی کلیه در کلیرانس مواد کمک می‌کند. در برخی مقالات، بیان شده است که کاهش عملکرد کلیه، ممکن است با تولید مدیاتورهای التهابی همراه باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط بین سطح سرمی پروتئین واکنشگر c با حساسیت بالا و عملکرد باقی مانده در بیماران تحت دیالیز صفاقی در طی یک سال بود.روش‌ها: مطالعه به صورت آینده‌نگر انجام شد. عملکرد باقی مانده‌ی کلیه با استفاده از محاسبه‌ی کلیرانس کلیوی کراتینین و kt/v کلیوی (کلیرانس اوره × زمان دیالیز تقسیم بر حجم توزیع اوره) تخمین زده شد. سطح سرمی hscrp و کلیرانس کلیوی کراتینین و kt/v کلیوی، در شروع مطالعه، 6 و 12 ماه بعد از شروع مطالعه اندازه‌گیری شد و سیر تغییرات آن‌ها و ارتباطشان با هم در طی یک سال بررسی گردید.یافته‌ها: در مطالعه‌ی حاضر، تمام 96 بیمار مورد مطالعه، تا پایان مطالعه شرکت داشتند. میانگین سطح سرمی hscrp در شروع مطالعه و 6 و 12 ماه بعد از آن به ترتیب 3.585، 4.205 و 4.738 میلی‌گرم/لیتر بود. میانگین کلیرانس کلیوی کراتینین در شروع مطالعه و 6 و 12 ماه بعد از آن به ترتیب 58.186، 37.054 و 36.299 میلی‌لیتر در دقیقه بود. kt/v کلیوی نیز در ابتدای مطالعه و 6 و 12 ماه بعد از آن به ترتیب 3.627، 1.813 و 0.841 بود.نتیجه‌گیری: واکاوی داده‌ها بیانگر ارتباط معکوس بین تغییرات سطح سرمی hscrp و عملکرد باقی مانده‌ی کلیه در بیماران دیالیز صفاقی طی یک سال بود؛ هر چند این رابطه معنی‌دار نبود.